De 17-jarige Syrische Bariana Omar woonde voor het grootste deel van haar leven in Turkije. Twee jaar geleden verhuisde zij vanuit Istanbul naar Zaandijk. Deze week deelt zij haar verhaal.
In 2023 kreeg de Zaanstreek er afgerond 10.500 nieuwe inwoners bij. De verhuisstroom naar de streek is in de afgelopen twintig jaar meer dan verdubbeld. In deze rubriek gaat De Orkaan op zoek naar de gezichten achter de verhuisstroom; wie zijn deze import-Zaankanters?
Bariana is geboren in Syrië, maar Turkije voelt als haar thuis. ‘Het is een mooi land, mijn land.’ Vanwege de oorlog verhuist zij op vijfjarige leeftijd samen met haar ouders en twee jongere broertjes naar Turkije. ‘Wij hadden geen eten en geen geld. Het was zwaar om in Syrië te wonen.’ In Turkije bouwt het gezin een nieuw leven op. Bariana heeft het naar haar zin. Al snel spreekt ze de taal vloeiend en maakt ze veel vriendinnen.
Toch blijft het een zware periode. De ouders van Bariana hebben het niet breed en ook voor hun kinderen zijn de toekomstkansen beperkt. ‘Een Turks diploma is niet in alle landen evenveel waard,’ zegt Bariana. Daarom besluiten haar ouders twee jaar geleden opnieuw te emigreren, ditmaal naar Nederland. ‘Dat vond ik heel erg moeilijk. Ik voelde me eindelijk thuis in Turkije, en ik dacht: hier blijven we.’ Gelukkig ziet de vrolijke Bariana ook het positieve ervan in.
‘Het is mooi dat ik drie verschillende landen en culturen heb kunnen ervaren. En ik spreek drie talen.’
Bariana is twee jaar geleden in Zaandijk komen wonen. Zij herinnert zich haar eerste kennismaking met het dorp nog goed. ‘Vanaf het vliegveld reden wij naar ons nieuwe huis in Zaandijk. Ik dacht alleen maar: waar ben ik? Waarom ben ik hier? Ik wil terug naar Turkije.’
De individualistische instelling in Nederland is even wennen voor Bariana. ‘De eerste paar dagen regende het, dus er waren bijna geen mensen op straat. In Turkije zijn wij gewend dat het altijd druk is buiten.’ Tegelijkertijd merkt Bariana dat de verbondenheid tussen Zaankanters met een Arabische achtergrond groot is. ‘De meeste families kennen elkaar.’ Bariana woont in een multiculturele buurt, en dat heeft zowel voor- als nadelen.
‘Toen ik hier net woonde en nog geen Nederlands sprak, kon ik toch met mensen praten. Dat was fijn. Maar nu ik de taal wel spreek, is het lastiger om mijn Nederlands te verbeteren. De meeste buren praten Turks of Syrisch.’
Het eerste jaar in Nederland had Bariana veel last van heimwee, maar inmiddels heeft ze haar draai gevonden. ‘Ik ga naar school, ik loop stage en ik heb werk.’ Wel vindt ze het jammer dat Zaandijk niet veel koffietentjes rijk is. ‘Vooral in de winter mis ik een plek om samen te komen met vriendinnen. We kunnen dan niet buiten afspreken.’
Met haar stage bij Next Level Chill Academy hoopt Bariana die plek wel aan andere jongeren te bieden. ‘Soms neem ik mijn vriendinnen mee.’ Ondertussen kan zij de Nederlandse taal beter onder de knie krijgen dankzij taallessen van andere (vrijwillige) werknemers. ‘Het is niet altijd makkelijk om iemand te vinden die Nederlands met mij wil oefenen. Ik vind het leuk dat dat hier wel kan.’
Zaanse schatten volgens Bariana
- ‘Ik vind het gezellig om met een groepje vriendinnen te bowlen bij Bowling & Partycentrum Zaandam.’
- ‘Mijn stage bij Next Level Chill Academy is heel leuk. Ik geef bijvoorbeeld buikdansles, een traditionele dans uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Ook klets ik met bezoekers en help ik bij activiteiten.’
3. ‘Soms mis ik het eten uit Turkije. Gelukkig zit Gunay Lunchroom, een Turks restaurant, op de Gedempte Gracht. Daar kom ik graag.’
Door Mila Lange. Afbeelding Next Level Chill Academy: Mirjam de Boer.
