Al 384 jaar staat de Bullekerk verankerd in onze geschiedenis. ‘Stevig verankerd’ hadden we willen schrijven, maar dat is niet helemaal waar. Vanaf de bouw in 1640 tot aan de dreigende sloop in 1899, toen het gebouw in verval raakte, heeft het voortbestaan van dit iconische gebouw vaak aan een zijden draadje gehangen.

‘Een nieuwe ziel in een heel oud jasje,’ schreven we toen in mei 2019 de Protestantse gemeente plaatsmaakte voor een groep mensen die hun kerkgebouw zou omvormen tot het ‘Cultureel Centrum Bullekerk’. De kerkelijke spullen, zoals de bijbel en dooprollen, werden overgebracht van de kerk aan de Westzijde naar de Noorderkerk. Er vloeiden tranen, maar de dominees vertelden de gelovigen dat de geest niet in het metselwerk zit.

Zo zag dat er 5 jaar geleden uit:

De geest niet in het metselwerk? Wij spreken de dominees niet graag tegen, maar wij geloven dat elke voeg, elk kruimeltje metselwerk van het gebouw vol geest zit.

Ook gisteravond was dat te zien en te voelen. De vijf jaren waarin het team van De Bull, onder leiding van Niels Busch, bezig is, laten zien dat de oude kerk nog altijd liefdevol wordt gevuld. Het is een plek waar cultuur in al haar vormen wordt gevierd, waar scholen nog steeds welkom zijn voor diensten, waar buurtbewoners samenkomen, waar wordt herdacht, getrouwd, gerouwd, gedanst, gezongen, en waar iedereen welkom is.

Meer dan 40.000 mensen lopen jaarlijks onder het schilderij Stiers Wreedheid door om iets in het gebouw te beleven. De nieuwe bestemming heeft ervoor gezorgd dat de kerk behouden bleef voor de gemeenschap.

Feest

De avond begon met kippenvel-momenten uit de musical ‘Het Zaans Ontzet,’ uitgevoerd door de talentvolle leerlingen van de Fluxus Musical Academy.

Vervolgens hield ‘PitBull’ Niels Busch een speech. Met strik onder de kin liet hij weten dat het niet vanzelf gaat. Het is een waardevolle onderneming, maar ook een kostbare. Hij was trots op alles wat er de afgelopen vijf jaar, met hulp van vele vrijwilligers, is bereikt, maar voegde daaraan toe: ‘De gemeenschap is aan zet.’

Dat er iets te vieren viel, was duidelijk, maar Niels schuwde de kritische noot niet. Met burgemeester Jan Hamming en wethouder Wessel Breunesse als toehoorders, bekritiseerde hij het beleid van FluXus, dat de Fluxus Musical Academy de nek lijkt om te draaien: ‘Denk na! Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Alle facetten van cultuur komen samen in deze musicalgroep.’ Ook de overweging van de gemeente om het Zaantheater te slopen en opnieuw te bouwen, vond hij verbazingwekkend: ‘Zo’n jong gebouw… dit heeft zoveel consequenties. Zo’n beslissing zal de hele culturele sector in de streek raken.’

Verder prees hij iedereen die de afgelopen jaren keihard heeft gewerkt en meegedacht aan de invulling van wat er nu staat. ‘Zijn’ Cecieltje (Ceciel Kockelmans, de programmeur, marketingvrouw en nog veel meer) kreeg daarbij een welverdiende pluim. Na Niels sprak de burgemeester mooie woorden van verbinding.

Daarna volgde een aaneenschakeling van artiesten die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het succes van het cultureel centrum: Eric Vaarzon Morel & Morel, Tim Knol, en het Trio Harry Slinger/Bert Simhoffer/Bernd van den Bos. Helaas liet Bullekerk-domineeszoon Freek de Jonge verstek gaan. Dat was een agenda-dingetje.

Vrienden van de Bullekerk, Marijke van der Pol en Harry Slinger, verrasten het team met een bijzonder cadeau: een kunstwerk, een schilderij van de Bullekerk, als blijvende herinnering aan deze mijlpaal.

Na de pauze zette Harry Slinger met zijn band Drukwerk de feeststemming voort, en de avond eindigde in een vrolijk en uitbundig feest dat doorging richting het 10-jarig jubileum.

Door: Merel Kan, met behulp van ons Orkaanarchief.