Stel je eens voor: het destijds nog ietwat onbekende Franse duo Daft Punk, tegenwoordig misschien wel de grootste naam in de electropopscene, dat in de jaren ’90 hun allereerste internationale optreden zou geven op een van de vele housefeestjes bij De Waakzaamheid. Het was bijna werkelijkheid.

Voor de 40-plussers onder ons brengt het ongetwijfeld een gevoel van weemoed naar boven over ‘De Waak’ (in de volksmond): de vele weekenden vol house- en later trancefeestjes in de oude herberg aan de Hoogstraat in Koog aan de Zaan.

Lange rijen voor de deur, de spanning om afgewezen te worden door de imposante beveiliger Ray, en eenmaal binnen de warmte van de dansende menigte die je tegemoet sloeg, terwijl je tegelijkertijd de onweerstaanbare drang voelde om volledig uit je plaat te gaan. En natuurlijk niet te vergeten: tussendoor even snel een broodje gezond halen om nog een paar uur door te kunnen.

We are coming

De vaste Waak-dj’s Eng Bo Ko en Marcello waren de vertrouwde gezichten achter de draaitafels, maar vanaf het midden van de jaren ’90 werden er steeds meer internationale acts geboekt. Zo verscheen ook Daft Punk op de Zaanse radar, kort nadat hun tweede single ‘Da Funk’ was uitgebracht.

Dennis Vet, die na Eelco Anceaux (voorheen programmeur bij Drieluik) manager van de club werd, kreeg een tip over het Franse duo: ze hadden live een waanzinnig optreden gegeven en moesten absoluut naar de Zaanstreek komen, vertelde een collega. Hij kreeg hun faxnummer (voor de jongere lezers: een soort telefoonnummer waarmee je papieren documenten via een machine kon versturen, vóór de tijd van e-mail) en stuurde een fax naar Daft Punk met de vraag of ze wilden komen.

De volgende dag kregen ze een fax terug: ‘message from the Daft basement: call me tonight.’ Na een belletje waarin een voorstel werd gedaan, kregen ze drie dagen later opnieuw een fax: ‘message from the Daft basement: we are coming,’ met een dikke stift geschreven.

Maar na dit geweldige nieuws bleef het stil vanuit Frankrijk. Al snel bleek dat ze kort daarna een contract hadden getekend bij platenmaatschappij Virgin. Volgens Vet had Virgin grote plannen met het duo en dacht duidelijk anders over hun aanstaande optreden:

‘Maar we gaan nu niet met de plannen die we met jullie hebben in zo’n clubje in Nederland in Koog aan de Zaan jullie eerste internationale live performance doen.’

Doodzonde natuurlijk, want dan was Koog aan de Zaan, naast het optreden van Billie Holiday in 1954, nóg een internationale topact in de poptempel rijker geweest. Voor wie Daft Punk niet kent: ze zijn beroemd om hits als ‘Around the World’ en ‘Get Lucky,’ en hun karakteristieke robothelmen, waardoor hun identiteit lange tijd een mysterie bleef.

Flauwe grappen

Velen herinneren zich waarschijnlijk nog wel de vaak bijzondere maar immens populaire themafeesten: Night of the Proms, de Punica Oase Cruise, Bunnies on Acid. Of een Italiaanse opera-avond die, naarmate de avond vorderde, langzaam veranderde in een housefeest. En de Titanic Party, met personeel in matrozenpakken, onderwatergeluiden in de garderobe en een grote ijsberg die langzaam de zaal in schoof.

Volgens Eelco Anceaux draaide het in die tijd in de club vaak om flauwe en soms politiek incorrecte grappen. Zo kondigde hij eens een feest aan met ‘dwergwerpen’, wat uiteindelijk neerkwam op het werpen van tuinkabouters, waarmee prijzen te winnen waren.

Ook werden er eens zegels uitgedeeld bij drankjes die opvallend veel leken op de spaarzegels van Texaco, waardoor bezoekers ze massaal in hun Texaco-boekjes plakten en inwisselden voor contant geld.

Dit zorgde voor veel publiciteit, maar het hoogtepunt van al die grappen was volgens Dennis Vet misschien wel een avond waarop hooi- en strobalen op de dansvloer lagen, met echte paardenmest ertussen, zodat bezoekers eromheen konden dansen.

‘Het idee was leuker dan de uitvoering, want op een gegeven moment werd die geur erg penetrant.’

Internationale hit

Naast de publiciteit door ‘ludieke acties’ kregen ze ook aandacht door een echte internationale zomerhit. Waak-coryfeeën hadden een plaat uitgebracht onder de naam Warp 9 (wat stond voor Waakzaamheid Anniversairy Recreatie Project), genaamd ‘Whammer Slammer’. De titel verwees naar het populairste drankje in de club: tequila met 7Up. Het nummer had iets weg van een bossanova-liedje, maar dan versneld en met een stevige beat eronder.

Het lied haalde plek 11 in de Top 40, maar nadat de Goddelijke Kanaries van Brazilië in 1994 het WK voetbal in de VS wonnen, werd het een hit in clubs door heel Europa. Later vertegenwoordigde Warp 9 zelfs Nederland op het internationale muziekfestival in Cannes.

Grondlegger(s) house

In de podcast ‘Als Muren Konden Praten’ van 3FM/NTR kwamen deze bijzondere verhalen naar voren. In de serie worden legendarische Nederlandse clubs (van vroeger) uitgelicht, zoals club Roxy in Amsterdam en Parkzicht in Rotterdam, maar ook onze eigen Waakzaamheid in Koog aan de Zaan. De Waak was een van de eerste clubs in Europa waar housemuziek echt voet aan de grond kreeg, en er is zelfs een hele aflevering aan gewijd.

Wat was jouw leukste, gekste of meest memorabele herinnering aan De Waak? Laat het ons weten in de reacties! Heb je nog oude foto’s? Stuur ze naar info@deorkaan.nl.

Door: Nick Boeske. Info: Aflevering: Als Muren Konden Praten. Foto: Henk van de Leur (1990) uit Gemeentearchief.