Zodemietersnogaantoe! Ons niet-klassiek-geschoolde brein komt niet veel verder, als we het stukje Pianoforte Festival dat wij bezochten moeten beschrijven in één woord.
Maar van muziek (en één woord) hebben wij weinig kaas gegeten. Het was een cadeautje gistermiddag in de muziekkamer van het Honig Breethuis.
Subtiliteit, variatie, betoverend, weergaloos, enerverend, onrustig, verrassend, fascinerend, akoestische perfectie, energiek, beheersing, een verademing…
Wát een bijzondere rijkdom was het om in het kleine gezelschap dat de kans herkende en pakte, te kunnen genieten van het vuur dat Keiko Schichijo opstookte bij drie gedreven conservatorium studenten die de pianoforte, gebouwd in 1830, voor het eerst in hun leven mochten betasten…
Vandaag staan er nog twee concerten op de agenda, maar we gaan ervan uit dat deze stijf uitverkocht zijn, en terecht.
