Bij conceptuele kunst is het ‘denken’ over kunst het kunstwerk en de kunst.

Het hoeft niet mooi te zijn, maar je grijze cellen moeten worden uitgedaagd op zoek te gaan naar de grotere vragen die zich schuilhouden achter het alledaagse.

De kunst die wij vanmiddag aantroffen op het kerkplein in Oostzaan slaagde daarin. De morbide, gulzige manier waarop de stropdassen opgeknoopt schuren tegen staal en steen, met op de achtergrond de monumenten van hen die ze nooit meer dragen, verwaait de geest en schudt je wakker tegelijk (onder de foto tikken we verrukt verder):

Wij hopen dat de kunstenaar flink wat subsidie heeft gekregen voor het realiseren van dit sublieme werk!

Verderop vonden we kunstzinnige pogingen van mindere goden. Een stukje conceptuele art onder de naam ‘Big Oostzaan’:

En een vrij plat werk met de naam ‘Ja, Dan Lul Je Niet Meer…’

Zelfs de Grote Kerk werd conceptueel gebruikt als omlijsting voor een eclectische ratjetoe aan bewustzijnsverruimende meuk die de grens tussen werelden opdoekt:

Anneke van Dok zag op haar vakantieadres ook een geinige toepassing voor stropdassen…