Iedereen heeft zo z’n geheimen. Sommige mensen draaien Schlager-muziek, eten heimelijk frikandellen of kijken de hele kerst naar Sissi.

Het zijn van die dingen waarmee je niet te koop loopt. Je houdt het voor jezelf. Mijn passie is fietsen over de Zaanse Schans… en dat is een liefhebberij waar Zaanstad een eind aan wil maken.

Door Piet Bakker

Niet zomaar fietsen over de Zaanse Schans, maar al fietsend toeristen de stuipen op het lijf jagen. Een onschuldig tijdverdrijf. Luid bellen als je achter ze rijdt. Ik rij ze niet aan, duw ze niet in de sloot en scheld ze niet uit… ik laat ze alleen een beetje schrikken.

Dat doe ik natuurlijk niet voor mijzelf. Ik doe het voor de toeristen zelf, de Zaanse Schans en de gemeente Zaanstad.

Als je in Nederland geweest bent, en je hebt geen near-accident met een fiets gehad, ben je er niet echt geweest. En waar kan je nu beter zo’n experience meemaken dan op de Zaanse Schans? Het fiets-schrikken is de ultieme toeristische ervaring in Nederland.

Al die toeristen gaan dat in Mumbai, Kyoto en Shanghai thuis aan de koffietafel vertellen: “हमने अब क्या अनुभव किया है! बाइक हर जगह! लगभग हिट!”, “私たちが今経験したこと！ どこでも自転車！ ほとんどヒット!”, “我们现在经历的是什么！ 自行车到处 几乎命中!”

En al hun familie, vrienden en kennissen komen vervolgens naar de Zaanse Schans om dat zelf mee te maken. Ik doe dit al jaren en ben ervan overtuigd dat circa 8,43% van de groei van bezoekers het resultaat is van mijn acties.

Zaanstad wil daar een eind aan maken. Het fietspad wordt verlegd naar de andere kant van de sloot: “wandelaars moeten gescheiden worden van fietsers“. Een funest plan, de Zaanse Schans zal snel verworden tot de saaiste attractie van Nederland.

Om daar een stokje voor te steken ga ik ook een evenementen-subsidie aanvragen. Dat schijnt in Zaanstad een loterij zonder nietten te zijn, ook als je niet genoeg punten hebt, krijg je subsidie. Het is duurzaam (fietsen!), erfgoed (molens!) en aantrekkelijk voor niet-Zaankanters (toeristen!)

Foto: Jan Nijkamp