Er komen vijf kunstprojecten in Justitieel Complex Pi2. Eentje buiten (ook voor langsfietsers te zien) en vier aan de binnenkant.

Gedetineerden, bezoekers en bewakers van het Justitieel Complex Zaanstad, ook wel bekend als de Zaanbajes, kunnen ze alle vijf bekijken.

Op de website van TAAK zijn alle kunstwerken te zien, en komen de kunstenaars aan het woord.

Kunstenaar Lucas Lenglet ontwierp voor het nieuwe Justitieel Complex een houten constructie met precies dezelfde afmetingen als een cellenblok (foto van Facebook TAAK).

Lenglets sculptuur, heet de lucht die we ademen. Het hout sculptuur staat op het voorplein voor het Huis van Bewaring:

Door in het werk te staan, kan de bezoeker ervaren wat het betekent om in zo’n kleine ruimte te zijn (een cel meet 222 x 275 x 567 cm). Tegelijkertijd is deze sculptuur toegankelijk en transparant. Deze cellen hebben geen wanden, alleen ribben, die bovendien gemaakt zijn van de duurzame houtsoort azobé en niet van beton en staal. Door het open karakter creëert het werk wat Lenglet betreft een dialoog tussen de wereld buiten de Penitentiaire Inrichting en daarbinnen.

Sylvie Zijlmans en Hewald Jongenelis maken voor de personeelskantine een serie van zeven losse foto’s in platte lichtbakken, variërend in grootte, van 90 bij 100 centimeter, tot 250 bij 150 centimeter. Sylvie Zijlmans op de website van TAAK:

Samen vormen die foto’s één groter beeld. Het is de bedoeling dat het een meeslepend en poëtisch geheel is, een beeld waarbij het personeel weg kan dromen. En een foto waar het personeel ook zelf op staat.

Met het personeel, zo’n zeshonderd mensen, worden er acties uitgevoerd die gefotografeerd worden. Dat wordt verwerkt we tot een nieuw werk voor de kantine.

Katrin Korfmann maakte vier foto’s voor de vier bezoekersruimtes. Elke foto wordt ongeveer zeventien meter lang:

“De foto’s worden tussen glas geplaatst en van achteren verlicht, het zijn een soort vensters in een ruimte zonder daglicht.”

Paulien Oltheten op de website van TAAK:

In de PI Zaanstad komt een grote hoofdstraat van tachtig meter lang. Deze gang wordt in twee gangen gedeeld door een lange, blinde muur. Mijn werk komt op beide kanten van die blinde muur, ik heb dus twee keer tachtig meter tot mijn beschikking. (…) ik heb voor deze wand beelden gezocht die gaan over contact maken.

Michiel Kluiters op de website van TAAK:

De nieuwe PI Zaanstad krijgt een aantal binnentuinen van tientallen vierkante meters. Niemand mag de tuinen betreden, je kunt er alleen naar kijken. Een soort kijkdozen. Daar staan mijn objecten in. Ik ben gevraagd om iets te maken om te voorkomen dat mensen oogcontact kunnen hebben met mensen aan de andere kant van het gebouw. Het gaat erom dat mensen niet met elkaar kunnen communiceren. Je wilt ook niet dat iemand zich bedreigd voelt doordat een persoon aan de andere kant van het gebouw naar hem staart. De schermen komen op ongeveer 2,5 meter van de ramen van de gangen, en op ongeveer tien tot twintig meter van de ramen van de celblokken.