Bij ons thuis hadden wij een keer in de week een vaste gast. Deze gast kwam elke donderdagmiddag zo rond 16.00 uur bij ons. Hij hoefde niet aan te bellen, want de deur stond altijd voor hem open. Mijn moeder schonk hem een kop koffie in en het wekelijkse ritueel, waar ik dikwijls bij bleef zitten, kon beginnen.

Mijn moeder en onze gast kenden elkaar goed.

Wij woonden van 1948 – 1955 met ons gezin op de Bankakade in Wormerveer. Hij had daar vlakbij, op de Wandelweg, een kruidenierswinkel annex drogisterij. Hij heette Gerrit Krigee en mijn moeder bestelde daar elke donderdag haar boodschappen.

Gerrit was in mijn ogen uniek, als kind dacht ik namelijk dat hij de kruidenierswaren die hij razendsnel achter elkaar opsomde, allemaal uit zijn hoofd kende. Hij begon met de letter A, dus het eerste wat hij riep was Aardappelen, en daarna volgde in heel snel tempo …..Afwasmiddel, Appelmoes, Appelstroop, Azijn etc. In een sneltreinvaart werd daarna letter B genoemd, met boodschappen als Basterdsuiker, Beschuit en Biscuit. Mijn moeder zat op het puntje van haar stoel, met haar gedachten bij de lege kasten die aangevuld moesten worden voor ons acht-persoons huishouden. Zodra mijn moeder een artikel hoorde dat ze wilde bestellen, riep ze het aantal dat ze er van nodig had. Gerrit pakte dan het stompje potlood achter z’n oor vandaan. Hij maakte dan snel een aantekening in zijn boekje achter het bewuste artikel, dat natuurlijk al in het boekje vermeld stond. Na de laatste letter van het alfabet, met kruidenierswaren zoals Zeep en Zout werd het boekje dichtgeklapt, kreeg Gerrit een grote zwaai en was het boodschappen bestellen gedaan. Dit alles nam maar een korte tijd in beslag want Gerrit had haast en moest nog veel meer huizen langs. De dag erna werden de boodschappen bij ons thuis bezorgd. Hoe makkelijk is dat?  

Later, toen de eerste supermarkt van Albert Heijn aan de Zaanweg geopend werd, en mijn moeder daar onze boodschappen ging halen, werden de bestellingen aan Gerrit steeds minder en uiteindelijk hield het op. En Gerrit? Zijn winkel kon de concurrentie uiteindelijk niet aan en hij moest zijn kruidenierszaak sluiten. Toch kwam hij af en toe nog bij ons langs voor een kopje koffie en een praatje als hij in de buurt was.

Als ik nu bij mij in de straat kijk en de bestelauto’s van de boodschappendiensten zie rijden, denk ik vaak terug aan mijn kindertijd. Ik zie duidelijk een overeenkomst met vroeger, er is eigenlijk niet eens zo heel veel veranderd. Gerrit met zijn bestelboekje die de boodschappen kwam opnemen en keurig thuis kwam afleveren, of de mensen van tegenwoordig die online hun kruidenierswaren bestellen en ze aan huis bezorgd krijgen… Eén ding is zeker, in beide gevallen is de klant koning 😉!