Ik vind het prachtig, die Zaanse verhalen van de Verhalenbank. Ik herinner me verjaardagen, waar de verhalen met verve werden verteld.

Na een pikketanissie, of een advocaatje met slagroom rolden de anekdotes vlot over de tong.

Door Anneke van Dok

Er was altijd één familielid dat een simpel verhaal zo smeuïg wist te neer te zetten, dat het een spannende of komische wending kreeg. Zo was er het verhaal over een man, die met zijn dronken kop een bokje kocht op derde Pinksterdag, maar die anekdote werd heel vaak en overal zijn verteld, zij het steeds een andere variatie.

Als journalist van De Typhoon heb ik veel Zaanse verhalen kunnen optekenen. Ik deed dat in een rubriek met een titel, waar niet meer honderd procent zeker van ben: Ik wil maar zeggen, of: Wat ik zeggen wou, of iets daaromtrent. Ik belde aan bij een willekeurig adres in de Zaanstreek en vroeg, of de bewoner wilde meewerken aan mijn rubriek.

Eenmaal binnen, was een hele toer om uit te vinden wat die meneer of mevrouw had beleefd en wat boeiend genoeg was om in de krant te komen. Meestal keek ik eerst goed rond in de kamer, waar foto’s, wedstrijdbokalen een bijzonder schilderij mij een hint konden geven. Bijna iedereen had wel een ervaring, een hobby of een verlangen, waarover een spannend stukkie was te schrijven.

Ik herinner me een hartstochtelijke uiteenzetting over een postzegelverzameling, een kamer vol relikwieën van Wim Sonnevelt, een droevig relaas over een mislukte adoptie en de historie van een smuiger. Iedere kandidaat had wel een bijzonder verhaal.

Later, toen ik burgemeester was en op bezoek ging bij honderdjarigen en gouden echtparen, maakte ik soms een verslagje van wat mij werd verteld, en gaf dat, met instemming van de jubilarissen, aan het archief.

Tegenwoordig help ik een oude Indische dame met het schrijven van haar levensverhaal. Zij heeft als jong meisje, samen met haar oudere zusje en haar moeder, in een jappenkamp gezeten en daarna de Bersiap meegemaakt. Aan de hand van foto’s en herinneren herstructureren we haar belevenissen tot een waardevol monument voor haar kleinkinderen en belangstellenden. Ik werk daar met veel plezier en interesse aan mee. Ze heeft nog een prachtig handschrift met dikke en dunne lussen, dat op zichzelf al het bewaren waard is.

Kijk bij Boek-dok.nl. voor de boeken van (o.a.) Anneke en Martin Rep.