Ik gebruik niet graag buitenlandse termen, en zeker niet in het Engels, dat straks de taal van een verweesd eiland zal zijn. Maar What is in the name uit Romeo en Julia van William Shakespeare zal het Kanaal na de Brexit wel blijven overbruggen.

En dit bruggetje brengt me bij de naamgeving van de nieuwe brug in Zaandam, die Wilhelmina van haar troon moet stoten.

Nieuwe namen, met veel humor en Zaanse scepsis, stroomden bij de Orkaanredactie binnen. Als insider mag ik mijn vondsten er niet aan toe voegen, hoewel ik wel een paar goede ideeën achter de hand heb. Straatnaamgeving is een serieuze zaak, die in Zaanstad aan een commissie is toevertrouwd. Daarin bevinden zich deskundigen uit diverse disciplines, waaronder een lid van het College van B en W, een Neerlandicus, een archivaris, en een geschiedkundige. Nu kun je je afvragen of een brug wel onderdeel is van een straat of toch slechts een installatie.

Stel dat de commissieleden bevoegd zijn om een naam voor de brug te bedenken. Dan gelden er spelregels, waaraan ze zich hebben te houden. Zo mag een persoon niet eerder worden vernoemd dan vijf jaar na zijn dood, tenzij hij of zij deel uitmaakt van het Koninklijk huis. Emily en Yolande vallen dus automatisch af. De benaming mag ook niet te lang zijn. Maximaal 24 lettertekens adviseert de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Geen van de bij redactie ingediende namen heeft die lengte, maar sommige zijn zo lang, dat je ze pas kunt lezen als je stilstaat voor een geopende brug. Tien letters zijn nog wel te behappen.

Er mag geen sprake zijn van belachelijk of dubbelzinnig woordgebruik, zodat een impasse als rond de Hobostraat wordt vermeden en politiek gevoelige namen zijn ook uit den boze. Wat is tegenwoordig politiek-neutraal? Zou Marcus Bakker nu mogen? De naam van een bedrijf mag zeker niet worden gebruikt, tenzij het een sterke binding heeft met de gemeente. In navolging van de William Pontbrug behoort een Dokbrug dus ook tot de mogelijkheden; vernoemd naar de voormalige vleeswarenfabriek in Zaandijk.

Tot slot kom ik toch even terug op Shakespeares What is in de name, waarmee de volgende zin is verbonden: Wat we een roos noemen, zou met elke andere naam nog even zoet geuren.