Wie zich als fietser in Zaanstad onveilig voelt, moet eens een rondje gaan fietsen op het Franse of Italiaanse platteland. Hoewel beide landen in de wielrennerssport grote faam dragen, is het voor de peddelaars een gevaarlijk gebied, omdat de automobilist er de baas is.

In Nederland zijn we gewend aan vrij liggende fietspaden, en als die al ergens ontbreken, staan er duidelijk strepen op de weg waarbinnen de fietser zich redelijk veilig kan voelen. Redelijk, omdat de opkomst van elektrische fietsen en verkeerde zuinigheid onze voorbeeldige verkeerscijfers onderuithalen.

Door Anneke van Dok

Het verbaast mij dat een ‘rondje om’ telkens weer goed afloopt, omdat je ook in ons land ervaart wat er onderweg mis kan gaan. Als fervent fietser, die de auto alleen gebruikt als het echt niet anders kan, heb ik een Jantje dood aan paaltjes en pollers op mijn pad; vooral in het donker. Ik ben er een keer door gevallen, omdat mijn blik op een gecompliceerde verkeerssituatie voor mij was gericht en dat leverde me een ontwrichtte kaak op.

Fietsers letten op het verkeer en niet op obstakels die je niet verwacht. De discussie over paaltjes in de Havenstraat, die vorige week in De Orkaan fel oplaaide, trok dan ook mijn volle aandacht. Dat fietsers een hekel hebben aan slingerpaden, die een park of landschap verfraaien, zie je aan de wielsporen, veroorzaakt door het afsnijden van de bochten. Als je de trein moet halen, heb je weinig oog voor de ideeën van een landschapsarchitect. Eigenlijk zou elke straat in het stedelijk gebied bordjes moeten krijgen met ‘Fietsroute, auto te gast’ erop, die je hier en daar in toeristische gebieden of autoluwe buurten ziet.

Wie het percentage fietsers omhoog wil brengen, moet beleid maken vanuit het gezichtspunt van de fietser, zelfs als de automobilist er een stukje voor moet omrijden. We zullen eraan moeten wennen, dat ruim baan voor het oude oer-Hollandse rijwiel, consequenties heeft voor alles wat sneller gaat dan 25 kilometer per uur.

Verkeersoplossingen worden veel te vaak bedacht vanuit het gezichtspunt van de laatste categorie. Fietsers zijn niet alleen recreanten, maar ook wegbrengmoeders met een bak vol peuters, forensen met grote haast en bejaarden met een accu. Wat zou de stad er aangenamer uitzien, wanneer de auto om het centrum heenreed naar veel parkeerplaatsen voor een redelijk bedrag.