Ik nam mij voor vandaag niet over Corona te schrijven, omdat er genoeg wordt geschreven en meningen worden gegeven over dit angstaanjagende fenomeen. Aangezien Merel Kan gisteren een heel bijzonder beeld schetste van de door mij zo bewonderde Arnold Heertje, die onlangs is overleden, schrijf ik ook geen necrologie.
Omdat ik de straat niet op mag, heb ik buiten de grenzen van mijn huis en tuin niets bijzonders beleefd. In mijn stukkie moet ik helemaal terug naar het precorona tijdperk.
Door Anneke van Dok
U leest het goed en ik maak dit keer geen tikfout. Precorona is een nieuw, zelfverzonnen woord dat naar ik hoop weer snel vergeten kan worden. In elke regio, stad of zelfs familie creëren mensen een eigen idioom en zeer zeker in de Zaanstreek.
Toen mijn schoolvriendin uit Krommenie het had over Hilterman-boontjes, wist ik meteen wat ze daarmee bedoelde: de sperziebonen die op zondag altijd bij het draadjesvlees werden opgediend, wanneer G.B.J. Hilterman aan zijn radiopraatje over de toestand in de wereld begon.
In ons gezin sprak een loopbroodje voor zich. Maar wanneer je hagelslag (korrels) of ander kruimelspul op je boterham had gestrooid, moest hem dichtvouwen tot een knijper. Mijn zoon noemde een gordijn dat niet helemaal sloot, een gluurtje. En als iets was afgespreekt, in plaats van afgesproken, dan was die belofte pas echt in beton gegoten. Mijn kleindochter van 3 jaar heeft voor bretels een veel leuker woord: rekken.
Sommige verzinwoorden en -uitdrukkingen worden opgenomen in de Nederlandse taal. Regelneef van Van Kooten en De Bie is daar een mooi voorbeeld van. Ik hoop dat het woord precorona een kort leven is beschoren en dat het nooit de waarde zal krijgen als préhistorie en prenataal. De pandemie heeft veel levens gekost en schokt de beginselen van onze samenleving. Wie kon ooit bedenken, dat drones ons tijdens de wandeling zouden gaan controleren en dat we een discussie moeten voeren over het recht op zorg, wanneer we oud en ziek zijn. Laten we hopen dat we heel gauw kunnen spreken van het postcorona tijdperk.
Beste mevrouw Anneke,
in de tweede alinea schrijft u: 'dat ik de straat niet op mag'.
Gelukkig zag ik u en uw echtgenoot voorbij fietsen.
Vr.gr. van een straatgenoot in Hoorn
Hilterman was een goed lezer van Amerikaanse nieuwsmagazines als Time en Newsweek en serveerde die kennis in hoog tempo uit terwijl hij de hele wereld behandelde in zijn radiopraatje. Een historisch ‘bruggetje’ van hem: ‘…en verder naar het zuiden, in het Afrika van de negers…’
Daarom smaakten die Hiltermanboontjes ook niet
Geen zorgen Anneke, als deze griepepidemi weer achter de rug is kent niemand het woord precorona nog en gaat alles weer z'n gangetje als vooorheen.
Zie de griepepidemieën van de afgelopen 10 jaar.
Voor de toekomst ? Niks 1.5 meter samenleving en de wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
Even volhouden nog, geniet van de lente en alles wat daarbij hoort, ga naar buiten ( dat mag hoor ) en volg de media heeeel beperkt want laten we eerlijk zijn, kranten en tv maken je de hele dag helemaal gek.
Kocht afgelopen zaterdag het nhd, was compleet een coronakrant.
Wanneer je maar genoeg angst zaait kom je vanzelf op een punt dat het tegen je gaat keren, het gaat dan averechts werken, zeker bij jongeren natuurlijk.
Gelukkig hebben wij hier de Orkaan nog die laat zien wat er ook nog speelt in onze woonplaats.
Dank je wel voor je bemoediging. Ik hoop dat er na de corona iets is veranderd: dat we alles wat ons dierbaar is en wat voor onze gezondheid noodzakelijk is, zorgvuldiger behandelen.
Zal gerust een poosje zo zijn maar dan zullen we gewoon weer doorgaan met het leven zoals voor de corana. Is altijd zo geweest en zal helaas zo zijn denk ik.
Zelfs na de oorlogen was dat zo.
Ergens van leren, zeker van de geschiedenis, blijft nog steeds een probleem.
Maar goed, al verandert er maar iets ten goede is dat toch weer mooi meegenomen.