Ik ben er trots op dat De Orkaan volwassen genoeg wordt bevonden om veel subsidie te krijgen voor de nodig geachte professionalisering. Ik verwacht dat er met die eervolle toekenning een nieuwe fase aanbreekt en het heden straks als die goeie ouwe tijd zal worden geprezen.

Door Anneke van Dok

Groeien doet een beetje pijn. Het is fijn om erkend te worden en bij de grote jongens te horen, maar de jeugd is de mooiste tijd van je leven. Ik heb die als columniste van harte meebeleefd en ik zal mijn bijdrage vrijwillig blijven vervullen, wanneer ik betaalde collega’s krijg. Niet alles wat met geld beloond wordt, heeft meerwaarde. En vrijwilligerswerk doen, betekent niet dat je onprofessioneel bent. 

Toch wordt er in onze maatschappij nog steeds onderscheid gemaakt. Hoewel mantelzorgers, evenals andere vrijwilligers een speciale dag op de kalender hebben gekregen, wordt hun werk niet op de juiste waarde geschat. Je hoort er pas echt bij als je op een loonlijst staat.

Zuurpruimen, die De Orkaan ‘dat linkse krantje’ noemden, gaan voorbij aan het belang ervan voor zichzelf en hun streekgenoten. Iedereen kan zijn mening geven, mits op een fatsoenlijke toon en zonder moddersmijterij. Ik hoop, dat de geprofessionaliseerde Orkaan zijn ondeugende knipoog zal behouden en de draak zal steken met alles wat bureaucratisch, oneerlijk en te gek voor woorden is. Als een luis in de pels van bestuurders en hotemetoten. En als spreekbuis voor iedereen die kritiek heeft: ook als die De Orkaan zelf betreft. Als ik mijn eigen stukjes teruglees, kom ik uitspraken tegen, die hun tijd soms vooruit waren, toch sloeg ik de plank ook wel eens mis. Dan waren de trouwe lezers er als de kippen bij om me daar attent op te maken.

Kortom, ik feliciteer mijn Orkaan met de mooie waardering en ik wacht het effect ervan hoopvol en kritisch af.

Door Anneke van Dok. Foto: De Orkaan.