Ik kom net terug van mijn fietsvakantie. Dit keer weer met veel Zaans chauvinisme, waarmee ik mijn fietsvriendin probeerde te bekoren.

Vanaf de pont Buitenhuizen eerst door Assendelft. Daar ontdekten we dat het Wapen van Assendelft een Sushirestaurant is geworden. De globalisering heeft een culinaire aardverschuiving veroorzaakt.

Daarna fietsten we door Westzaan langs De Jonge Prins die er nog oer-Hollands bijstond, maar dat kan schijn zijn. Welke Koreaan ligt er op de loer om de in roomboter gebakken biefstuk in te ruilen tegen Aziatische liflafjes?

In Zaandam aangekomen, zijn we netjes op de Dam afgestapt, en toen vroeg ik me af wat voor nieuws er in de voormalige dansschool van Diederich Hoorn staat te gebeuren.

Vervolgens werd ik ter hoogte van de Zeemanstraat bijna van mijn sokken gereden, door een met elektra voortgestuwde ouwe wielrenner. Zestig jaar geleden peddelde ik deze route ook op de fiets af, omdat mijn moeder me niet wilde subsidiëren voor de overtocht met het pontje bij het Ruiterveer. Daarmee was ik veel sneller op school (het Zaanlands Lyceum) geweest. Toch nog even met een licht gevoel van heimwee gekeken naar de plek waar ooit dat knusse, witte pand stond. Het ging na een carrière als meubelzaak toch nog voor de bijl. 

De tocht ging tot Wormer, naar het Boutique hotel Valerius in het voormalige gereformeerde kerkje op Dorpsstraat 197. Daar las ik het goede nieuws over de prachtige kans die De Orkaan door de gemeenteraad wordt geboden. Daar moest op gedronken worden. Heerlijke witte wijn, die het goed kon vinden met de aal die voor ons werd gestoofd. Zowel de kamer, het dakterras met uitzicht over de polder en het ontbijt lieten een goede indruk achter bij mijn (niet Zaanse) gezelschap.

De volgende dag zijn we via de Bartelsluis en de Schans naar het Twiske gereden om in het paviljoen te bunkeren met citroengebak en cappuccino. Wie zonder elektriek fietst, heeft recht op calorieën. We verlieten de Zaanstreek via Oostzaan, op weg naar illustere, toeristische bestemmingen. Toch weet ik zeker dat mijn Zaantje een goede beurt heeft gemaakt en Broek in Waterland, alsmede Volendam naar de kroon heeft gestoken.

Ik heb mijzelf tot ambassadeur benoemd, want wie aan de Zaan geboren en getogen is, keert telkens terug om hem daarna toch weer te verlaten. Met de zekerheid dat De Orkaan blijft.

De foto boven komt van de webiste van Boutique hotel Valerius