De veer op mijn hoed en de schouderklop, die Mark Rutte zo gul uitdeelde, omdat ik braaf zijn bevelen opvolgde, beginnen een beetje te irriteren.
Zeker als ik lees over de pietluttigheid waarmee inventieve ondernemers worden weggejaagd, wanneer ze nog een boterham proberen te verdienen.
Door Anneke van Dok
Vorige week schreef ik al in mijn column Handhaven of helpen, dat ik het de handhavers niet kwalijk neem. Ik vind dat de opdrachtgevers erop moeten worden aangesproken.
Ondernemers houden nu eenmaal liever hun eigen broek op, dan hun hand en dat valt te loven. Poffertjes op Moederdag, een orgel voor een bejaardenhuis, een restaurant dat gaat cateren; de creativiteit bloeit en tiert alom: zonder wrijving geen glans en zonder tegenwind gaat de vlieger niet op. Wie tijdens een crisis veel van burgers vergt, moet ook ruimte geven voor oplossingen en alternatieven, zelfs als die schuren tegen de regels die onder normale omstandigheden gelden; op landelijk, maar vooral plaatselijk niveau. Wie dat nalaat, smoort vindingrijkheid op de werkvloer en doodt creativiteit en tolerantie.
Ik kijk met enige verbazing naar de gemiste kansen. De minister van cultuur had haar sector een grote dienst bewezen, als ze in overleg was gegaan met de omroepen. De zendtijd die werd gebruikt voor kampioenswedstrijden van twintig jaar geleden, had beter kunnen worden besteed aan podiumkunst. Toneelstukken, musicals en concerten, waarvoor maandenlang werd gerepeteerd, zouden dan aan een groot publiek zijn getoond; niet voor volle zalen, maar voor de televisiecamera’s.
Voor mij is de Coronatijd een periode van bezinning en het uitvoeren van karweitjes, die lange tijd bleven liggen. Zoals het inplakken van oude foto’s, met elke keer een kreet van herkenning. Nu de dansscholen nog dicht zijn, was dit zwart-witte kiekje van dans-ondernemer Diederich Hoorn wel een aardig vondst, hoewel ik geen idee heb waar hij genomen is.
De witte anjer duidt op een bruiloft.
In een land waarin neo-liberalen aan de macht zijn. Die democratie verwarren met economie. Die cultuur zien als een dure hobby die je hooguit in je vrije tijd beoefend. Die het maken van zoveel mogelijk winst als het grootste goed beschouwen, is het niet zo raar dat er twee tot drie miljard naar een luchtvaartmaatschappij gaat (die al aan alle kanten gesubsidieerd wordt) en maar een fooitje naar cultuur. Kennelijk vraagt niemand zich in die kringen af waarom die luchtvaartmaatschappij zoveel mensen ons land binnenvliegt. Het komt niet in ze op dat al die mensen hier komen voor de unieke cultuur die wij te bieden hebben.
Als het beperken van cultuuruitingen het aantal vliegbewegingen beïnvloedt dan zie ik er wel wat in.
Helemaal mee eens Anneke.
Onze overheden verkondigen dan wel constant dat we het samen moeten doen maar samen betekent wel dat het van beide kanten moet komen maar voorlopig moet het voor het grootste deel van de burgers komen.
En cultuur is altijd al een ondergeschoven kindje geweest, liever ouwe wedstrijden dan cultuur uitzenden zal ongetwijfeld wel weer met geld te maken hebben vrees ik.
Maar gelijk heb je, gemiste kansen, zou mooi zijn weer eens wat goeie produkties op tv te zien.
Wonderlijk toch, koning voetbal regeert!
Cultuur en kunst blijkt toch ook aan een grote behoefte te appelleren.
Ik mis Mathijs van Nieuwkerk ook, hij bracht altijd veel onder de aandacht!
Hopelijk komt er snel weer wat meer ruimte, er zijn zomers extra mogelijkheden lijkt me.
Creativiteit en ondernemersmoed zouden extra beloond moeten worden!
Hear hear, Anneke! De cultuursector heeft het heel zwaar en wordt vergeten door de minister, en dus het hele kabinet.