Er stond zaterdag een mooi artikel in de Volkskrant, over mijn tante Tiny die op negentig jarige leeftijd is overleden. In dat artikel werd ze beschreven als de persvoorlichtster van Albert Heijn, die altijd antwoord gaf op vragen die journalisten haar stelden.
Hoewel tante Tiny nooit is getrouwd, zou je haar bijna mevrouw Heijn – Plooijer kunnen noemen, zo begaan en vertrouwd was ze met het Zaanse bedrijf.
Door Anneke van Dok
Ze was toentertijd één van de weinige vrouwen met een hoge functie in een groot concern. Daarom waren we in de familie best trots op haar, hoewel ze van pluimstrijkerij niet was gediend. Haar naam werd in onze familie overigens zelden apart genoemd. Zij en haar oudere zuster Rina, waarmee ze samenwoonde waren voor ons de tantes, die neven en nichten verwenden met uitstapjes en etentjes. In de Zaanstreek waren ze geliefd als zusters van de Doopsgezinde gemeente en als sociaal voelende, hulpvaardige mensen.
Maar het werk dat tante Tiny deed, had voor ons een magische betekenis. Ze was immers de baas van de aantrekkelijke service die Albert Heijn voor zijn klanten in petto had; met de Premie van de Maand Club, de Allerhande en andere successen in het vaandel. De PMC-tent waarin we kampeerden, die kwam van onze tante Tiny. Mijn lieve tantes verhuisden na hun pensioen naar Heerenveen om daar tot hun dood te blijven wonen.
Het contact werd schaarser, maar de ontmoetingen bleven intens. Over ditjes en datjes werd zelden gesproken. Politiek, literatuur en het verleden hadden wel hun belangstelling. En als de telefoon ging was tante Tiny weer even een autoriteit, die op zakelijke toon ‘Met juffrouw Plooijer’ het toestel opnam. Ik weet niet meer wanneer ze zich liet tutoyeren, want de toon bleef hetzelfde.
We hebben met mooie gedachten afscheid van haar genomen en met veel trots geluisterd naar de waarderende woorden die over haar werden gesproken door haar predikante. De oud-collega’s van haar Appie maakten nog melding van de zware taak die ze vlak voor haar pensioen moest vervullen tijdens de ontvoering van Gerrit Jan Heijn.
Ik hoop dat haar naam zal blijven klinken, wanneer Ahold weer eens voor moeilijke keuzes wordt gesteld.
Foto’s uit Flitsen, het personeelsblad van Albert Heijn uit 1988 (boven) en 1969 (onder) via Erfgoed Albert Heijn. Lees hier het artikel in de Volkskrant.
.
Wat een mooi verhaal. Over tante, maar ook over hoe het toeging bij het bedrijf.
Niet geheel vreemd in het PR-vak, na al jaren vanuit KBB de PR bedreven te hebben voor de Hema, Perry Sport, Maxis en Mobell, belandde ik bij Ahold met als voornaamste component Albert Heijn in mijn portefeuille. Maar wat een andere sfeer: de klant stond helemaal vooraan in het denken. En daarmee dan ook vervolgens ook de pers; daarna pas kwam ook het bedrijf. En wat een collegiale sfeer! Samen regelden we alles, of in elk geval waanzinnig veel. Tiny Plooijer was er altijd; je was zèlf verantwoordelijk, maar kon altijd op haar terugvallen; ze was geen baas, maar leidde onze afdeling als de voluit ervaren collega, die je altijd nog even graag raadpleegde. Zo was het geen straf als een 'junior' te werken; het was juist rijkdom vanuit haar ijzersterke combinatie van no-nonsense en tegelijk zeer persoonlijke benadering.
Ik denk nog vaak met veel waardering aan haar.
Hallo Anneke.
Wat een enig stukje over onze tantes.
Ina Plooijer
Had het grote voorrecht om ‘Juffrouw’ Plooijer op te mogen volgen bij AH nadat ik eerst een aantal jaren met haar heb samengewerkt. Veel van haar en haar Zaanse aanpak geleerd. Dat Zaanse maakte ook dat de heren ‘Albert’ en ‘Gerrit Jan’ het zo goed met haar konden vinden. Veel van haar medewerkers hebben mede dank zij haar wijze lessen een mooie carrière kunnen maken. ‘Afstand houden en niet zoenen’ en ‘Leef je in in de geest van de klant, de journalist, de overheid en anderen om zo vragen goed te beantwoorden, ja, sommige vragen zelfs voor te zijn’. Dat lukt dezer dagen helaas niet al te goed blijkt vandaag wel weer na alle nare publiciteit over de bedrijfskleding van Albert Heijn. En net zoals altijd denk ik in dat soort situaties: ‘wat zou Tiny ervan gedacht hebben’ en ‘hoe zou Tiny het opgelost hebben’? Tiny, dank voor alle moois en wijsheid, ook namens alle oud-communicatiemedewerkers ... à Dieu....
Wat goed Anneke! Trots op onze tantes!
Ik heb in de jaren zeventig als verslaggever van De Zaanlander vaak met 'juffrouw Plooijer' gebeld. Het was makkelijk een aanspreekpunt te hebben bij Albert Heijn. Ze gaf altijd snel en accuraat antwoord op mijn lastige vragen. Ontmoet heb ik haar nooit. Toch ben ik op een bepaalde manier trots haar 'gekend' te hebben.
Wat een leuk stukje, wij hadden Jarenlang (degelijke producten) de PMC koelkast en hoogtezon en ik ben nog steeds in het bezit vd naaimachine.
Mijn vader heeft ook 40 jaar bij Appie gewerkt en was ook zo een betrokken werknemer. Zij zullen elkaar zeker gekend hebben. Mooie herinneringen