Graag had ik u vandaag een column willen presenteren over het verbod van de gemeente Landsmeer op grootschalige evenementen in het Twiske. Daarover berichtte De Orkaan gisteren uitvoerig. Het verbod trok al eerder mijn aandacht, omdat ik als burgemeester ook werd geconfronteerd met de keus tussen rust en ruimte in de natuur en de zucht naar vertier.

Door Anneke van Dok

Helaas stuitte ik ook bij de gemeente Landsmeer op een ondoordringbaar front, toen ik als columnist van De Orkaan telefonisch contact probeerde te krijgen met een bestuurder of een voorlichter. De telefoniste kreeg geen toestemming om me door te verbinden met het secretariaat van het college van B en W en er was geen enkele voorlichter bereikbaar.

Stuitend voor mij die, als oud-journalist, de communicatie altijd vooropstelde toen ik zelf wethouder en (daarna) burgemeester werd. De blokkade begon, zoals gewoonlijk, met de automatische mededeling dat alle telefonistes in gesprek waren. Toen ik eenmaal contact had, duurde het geruime tijd voor ik te horen kreeg dat het bestuurssecretariaat mij niet te woord wilde staan en dat alle voorlichters onbereikbaar waren. ‘Belt u morgen maar terug, of schrijf een mail,’ was het antwoord, dat ik al zoveel maal eerder te horen had gekregen, wanneer ik een organisatie belde. Toen ik een beetje kribbig reageerde, werd me geadviseerd om dan maar een klacht in te dienen.

Het is niet mijn gewoonte om zonder wederhoor over een moeilijk onderwerp te schrijven. Dat doe ik nu toch, omdat mijn oordeel over de beslissing van Landsmeer positief is. Als burgemeester van Vlissingen kreeg ik jaarlijks meer dan driehonderd aanvragen voor een evenementenvergunning.

Inderdaad: bijna dagelijks een feest, wielerronde of andere luidruchtige happening. De buurgemeenten voegden daar nog een fiks aantal aan toe, waardoor niet alleen binnen het stedelijk gebied en op het strand, ook in de natuur rustverstoring plaats vond.

In de afgelopen Covid-jaren, hebben we gemerkt hoe weldadig het is om minder last te hebben van het lawaai van vliegtuigen en schallende evenementen. We hebben ook kunnen ervaren, hoe fijn het is om te genieten van de natuur, in plaats van te winkelen of door een stad te slenteren. Ikzelf kom graag in het Twiske, juist omdat het in de wijde omgeving de enige toegankelijke plek is waar je de natuur in al haar vormen kan ervaren. Ik denk dat dit de reden is, waarom Landsmeer zijn moedige besluit heeft genomen.

Nu nog een beetje sleutelen aan de communicatie. In veel gemeenten zijn er geen vaste telefoons per afdeling meer en is iedereen alleen via een mobiel bereikbaar. Alsjeblieft neem meer telefonistes aan, zorg dat er altijd iemand van een afdeling bereikbaar is en schakel de robots uit. Zo zal een verstandig besluit ook goed terecht komen.