Ik wil het nog even over gesneuvelde bomen hebben. De storm van vorige week kwam niet onverwacht, maar was veel heftiger dan ik dacht. Toen ik ’s morgens heel vroeg voor het raam stond, zag ik hoe de kruinen van een forse plataan en volwassen beuk bijna horizontaal werden neergesabeld. Een onheilspellende voorbode voor de kaalslag die zich in heel de Zaanstreek en elders ging voordoen.

Door Anneke van Dok

De eerste keer dat ik de enorme kracht van zo’n zware storm voelde, was in 1970 in de Perim, waar ik nog maar net woonde. Die storm trok de ruiten bol en hol, alsof ze elk moment konden barsten. Bovendien bewoog het gebouw heen en weer. Dat gebeurde afgelopen week ook weer met heel hoge gebouwen. 

Een man met een oranje hesje op de pier van IJmuiden vertelde de volgende dag, dat een grote container vol keien in het zeewater was gekieperd door een vlaag van wel 170 kilometer per uur. Er werden ook betonblokken met een omvang van een kubieke meter vermist, die op de pier hadden gelegen voordat de razende wind zich erop stortte.

Dat er dit keer zoveel grote bomen sneuvelden, verraste iedereen. Behalve in de Zaanstreek, vond er een kaalslag in bijna alle Noord-Hollandse steden plaats. De verklaringen liepen uiteen, maar ze sneden stuk voor stuk hout, (hoewel dat nu een dubbelzinnige uitdrukking is). De grond rond de wortels zou te zacht zijn geworden door heftige regenval na langdurige droogte. De bomen waren genetisch niet gewend aan bijna-orkaankracht, de bomen stonden volop in blad, en de boomwortels waren beschadigd door de aanleg van kabels en leidingen. De laatste uitleg leek me het meest waarschijnlijk en navrant, want waar ik ook kwam, overal zag ik de straat openliggen voor onder andere glasvezelkabels. Snel internet en een goede beeldkwaliteit hebben blijkbaar een grotere waarde dan een boom.

Ik vond het een triest gezicht, om zo’n grote reus met zijn gat omhoog over de weg te zien liggen. Gelukkig zijn er nog genoeg werklieden te vinden om ze te verzagen en weg te voeren. Het verkeer moet door, de show must go on. Ik denk een beetje treurig aan alle boomplantdagen, waarop schoolkinderen tientallen jarenlang werden ingeschakeld om Nederland van nieuwe bomen te voorzien. En ik denk ook aan de hoeveelheid stikstof, die de gesneuvelde reuzen uit de lucht hadden kunnen halen. We halen onze schouders op: het is nu eenmaal de natuur. Net als de overstromingen, hittegolven en de stijging van het zeewater. Misschien gaven de gesneuvelde bomen ons een alarmsignaal: dat het niet normaal is dat een stad zoveel moois op één ochtend kwijtraakt. 

Lees ook:

Door Anneke van Dok. De foto is gemaakt door Nico Stikvoort, voorzitter van de bewoners commissie ‘Over d’ Helft’ in de Zamenhofstraat in Krommenie. Hij stuurde de foto omdat hij dit toch wel een urgente situatie vond, die op zondag nog niet was aangepakt