Ik kan het niet helpen: het gedoe rond het raadgevend referendum blijft me als een steentje in mijn schoen dwarszitten. Niet zozeer door de vraag of het besluit nu wel of niet vooraf moest worden gegaan door een peiling, maar wel door de snelheid waarmee het onderwerp zonder pardon van tafel is verdwenen.
Mijn eksteroog, die mij al extra kwelt door dat kiezelsteentje, voorspelt niet veel goeds.
Door Anneke van Dok
Bedenk wel: ik ben nooit een jubelend voorstander geweest van directe democratie, waarin alles aan de bevolking moet worden voorgelegd, maar de interactie tussen kiezer en gekozene kan drastisch worden verbeterd. Het is niet meer voldoende om in de regen door wijken te sjouwen en aan cafétafeltjes met je aanhang te converseren.
Tijdens de verkiezingscampagnes is die wisselwerking meestal wel folkloristisch, maar zelden inspirerend. Een man met een petje op zijn hoofd en een ballon in zijn hand kan mij echt niet van mening doen veranderen. Het rode potlood verschuift hooguit in verticale richting, omdat ik de inspanning van de persoon wil belonen of afkeuren. Bovendien zijn de kleuren rood, blauw, groen en paars na de verkiezingen weer snel uit het straatbeeld verdwenen.
Ik zou het interessant vinden, wanneer er eens een goede discussie over volksraadpleging tot stand kwam. Met een heldere vraagstelling en een duidelijk kader. En het liefst aangezwengeld in Zaanstad, dat de nodige ervaring heeft opgedaan. Zaanstad moet na het gedoe over de cultuurcluster niet terugdeinzen, maar nog eens goed nadenken.
Verkiezingen zijn niet het enige instrument om beleid af te straffen of te belonen. Er spelen ook heel criteria een rol dan de harde maatregelen, die een partij in crisistijd moet nemen. De NRC schreef afgelopen zaterdag dat de PvdA zijn stemmenverlies niet dankte aan regeringsdeelname, maar aan ongenoegens van heel andere aard.
Politieke partijen werken al jarenlang met ledenraadpleging. Waarom dan zo’n angst voor tussentijdse landelijke peilingen? Negatieve ervaringen met referenda hebben zelfs D66 radicaal van mening doen veranderen. Angst is echter een slechtere raadgever dan een teleurstellende ervaring.
De overheid beschikt over de technologie om diverse vormen mogelijk te maken. Sterker nog: de bevolking beschikt ook over internet en zal daar in de toekomst, zonder de toestemming van de overheid, gebruik van maken. Handige jongens kunnen in het vacuüm duiken om zelf peilingen te initiëren en te gebruiken voor eigen (zakelijke) doeleinden.
Foto: Stemmentellen in Oostzaan (De Orkaan)
Mits een duidelijke vraagstelling en geen oneigenlijke argumenten is een referendum een goed middel om inzicht te krijgen wat er onder de bevolking leeft.
Precies! En dat ontbreekt pijnlijk in de actie klutser en zijn adepten.
De vraagstelling staat duidelijk op de ondersteuningsverklaring (referendum tegen het raadsbesluit inzake de definitieve budgetaanvraag voor de investering en exploitatie van het Cultuurcluster) en de reden daarvan lichten we duidelijk toe, dus ik mag aannemen dat je bedoelt dat het aan oneigenlijke argumenten ontbreekt, zoals we die bij de voorstanders van het cultuurcluster in overvloed horen?
Ben het uit ervaring helemaal met Anneke van Dok eens: Angst is een slechtere raadgever dan een referendum.
Het volk voelt zich niet serieus genomen zeker de inwoners van de voormalige gemeente Niedorp niet. Die hebben hun strijd destijds ook verloren omdat de politiek geen gehoor wilde geven aan hun inwoners.
Er werd dan wel geen referendum gehouden maar met zienswijzen en een enquête onder de inwoners was het voor de raadsleden overduidelijk dat hun fusie voorkeur niet door nagenoeg alle inwoners werd geambieerd. Zelfs de waarnemend burgemeester moest toezien hoe de gemeenteraad al hun inwoners in de kou lieten staan
Wanneer de afstand tussen burgers en politiek minder groot zou zijn, zou een referendum niet nodig zijn. Sinds dit naar mijn mening wel het geval is, vind ik het een goede zaak wanneer de burgers op deze manier een stem kunnen laten horen naast de weg via verkiezingen. Ik hoop dat een ieder die toch van plan is te gaan stemmen in maart, zich ook wil buigen over de kwestie rond de "sleepwet" en zich zal uitspreken hierover middels een stem. Wat betreft Zaanstad hoop ik dat de politiek "durf" genoeg heeft om het referendum rond het Cultuurcluster te laten plaatsvinden. Ik wacht het af.
Dit dus. De politiek mijdt de confrontatie met het volk, het volk voelt zich niet serieus genomen. Ik denk dat er een grote groepering is die het niet eens zozeer vaak specifiek met het referendumstandpunt mee eens is, maar meer stemt vanuit ongenoegen, want laten we eerlijk zijn, het is voor veel mensen de enige vorm van contact tussen hen en de politiek. (naast stemmen) Er zijn zoals in het artikel geschreven enorm veel mogelijkheden om peilingen e.d. te voeren (apps etc). Maar ik denk niet dat de politiek dat graag heeft, en dat voelt men aan.
Als het je in het kader van je plannen niet uitkomt zie je inderdaad niets in een referendum....en dan draai je als een blad aan een boom om.Zo is het toch,D66?
ben ik het helemaal mee eens !
Zo zaligmakend is een referendum nu ook weer niet: https://zwitserlaan.wordpress.com/tag/vrouwenkiesrecht/