Wie nog twijfelde aan de juistheid van de Lockdown, moet tot inkeer zijn gekomen door het tragische overlijden van onze oud-plaatsgenoot Ot Louw.

Wanneer cijfers ons niet meer overtuigen door de afstompende werking van de dagelijkse updates, worden we wakker geschud als achter die cijfers het gezicht van een oude bekende of dierbare schuilgaat.

Door Anneke van Dok

Nog schokkender is het te ervaren zelf Corona te hebben opgelopen, hetgeen mij en mijn hele gezin helaas overkwam. Niet in een grote massa, of door onbezonnenheid, maar gewoon in de huiselijke kring, op een kleuterverjaardag met maar twee mensen op visite, waar een kettingreactie op volgde. Gelukkig lijken mijn zoon, schoondochter, dochter, kleinkinderen, mijn man en ik goed te herstellen. Helaas gebeurde dat niet met Ot Louw en ook een vriendin uit mijn directe omgeving is onlangs gestorven.

Om een beeld te krijgen van eerdere epidemieën, bladerde ik (virtueel) door het Zaans Archief. Ik sloeg de grote Spaanse griepepidemie van 1918 over en stuitte algauw op de A-griep, die in 1956 in China ontstond en – iets trager dan Covid-19 – Europa en uiteindelijk ook de Zaanstreek bereikte.

Zomaar een paar berichten: Mej. M.J. Geerlings uit Wormerveer overleed op 18-jarige leeftijd aan deze Aziatische griep. Dit trieste nieuws vond ik niet in een Zaanse, maar in een Overijsselse krant van 29 september 1957. Daarin stond ook vermeld, dat van de 900 werknemers van de Verenigde Blikfabrieken er 110 afwezig waren wegens de A-griep. En van alle schoolkinderen in Koog aan de Zaan waren er 300 absent. De Telegraaf van drie dagen later vermeldde dat er in Uitgeest twee scholen gesloten waren en dat Korfbalclub KZ 50 afmeldingen telde.

Ik herinner me deze periode nog goed, want ook in mijn buurt waren er veel kinderen ziek, maar dat maakte weinig indruk omdat er ook in vier woningen in mijn straat vanwege tuberculose werd gekuurd.

Misschien lijkt het een hele geruststelling, dat er meer dan een halve eeuw voorbijging voordat er weer zo’n pandemie uitbrak. Ik moet dat optimisme temperen, want tussendoor deden zich ernstige dreigingen voor: van de enge vogelgriep, tot de Mexicaanse variant van nog recente datum. Dat mijn familie er ditmaal redelijk goed is afgekomen, beschouw ik als een groot geluk, maar ook als een waarschuwing naar iedereen die meent, dat Corona wel aan zijn huis voorbij zal voorbijgaan, en dat alle maatregelen voor discussie of zelfs obstructie vatbaar zijn.