Toen ik zondag naar het centraal station van Antwerpen liep voor de terugreis naar het nuchtere, koude noorden jakkerde de sneeuw al over de Meir. Het mededelingenbord vertelde mij dat de treinverbinding naar Amsterdam was afgeschaft.

Zo’n woord is omineus door het definitieve karakter ervan, dus liet ik mij bij het inlichtingenloket geruststellen. Die van 11:45 was nog niet afgeschaft en dat klopte.

Door Anneke van Dok

Ik bereikte het station Schiphol keurig op tijd, maar daar was de pleuris reeds uitgebroken. Bij het eerste vlokje ging de NS al van zijn stokje. Wie naar Amsterdam Centraal wilde had pech, maar Zaandam was toen nog stipt bereikbaar. Het mededelingenbord zag rood van de mededelingen gecanceld en het was dringen voor het informatiebord dat alternatieve busverbindingen aanprees. Het woord afgeschaft kreeg opeens een sympathieke betekenis.

Er wordt weleens beweerd, dat Vlamingen en Hollanders elkaars taal spreken, maar elkaar niet verstaan. Dat is soms waar. Ik herinner me een afmattende onderhandeling, die uitmondde in een overeenkomst. Met het glas om te toasten al in de hand, deelde mijn Vlaamse collega mede dat hij artikel 15 nog wilde overdenken. Toen ik zo schrok, dat de champagne uit mijn glas gutste, stelde hij mij gerust: hij bedoelde er niks onaardigs mee, de deal ging gewoon door.

In de Amsterdamse Haarlemmerstraat hangt een bord boven een etalage met (vrij vertaald) de volgende tekst: Winkelen is goedkoper dan therapie. Uiteraard bedoeld om de koopster of haar echtgenote over de drempel te trekken. In Antwerpen adviseerde de verkoopster haar aarzelende Hollandse klant op de volgende manier: “Mevrouw laat u gaan!”

Ik heb besloten die zin tot levensdevies te bestempelen. In de Zaanstreek moet je niet altijd geloven wat de steller beweert. Soms overdrijft ie en een andere keer gebruikt hij een gigantisch understatement: toen ik mijn neef na een familiediner in De hoop op d’ Swarte Walvis vroeg, of hij van het werk van de topkok had genoten, antwoordde hij: “Het was niet warsig.”

Foto: Maxime Morin