De dag van de arbeid was dit keer voor mij geen feestdag. In plaats van mooie jeugdherinneringen aan vieringen in Zaandam, drongen zich beelden aan mij op van oorlogstuig en soldaten in het gelid. Paraderend over rode pleinen, langs wrede heersers met strakke gezichten. Gelukkig waren er dichtbij huis andere evenementen om wel blij van te worden.
Door Anneke van Dok
Zo werd ik blij van de videofilm van het rockconcert van de Wilde Rakkers van praktijkschool De Faam. Het initiatief van Ruben Timman en Thomas Möhring om een fototentoonstelling op het Hembrugterrein in te richten in het Museum of Humanity (Iedereen heeft een verhaal) stemde me zelfs optimistisch.
De leerlingen van De Faam hebben met de gitaarlessen van bluesgitarist Ruben Hoeke een waardevol geschenk gekregen: namelijk het plezier dat muziek je kan geven. Het was ontroerend te zien en te horen met hoeveel plezier ze een rockconcert gaven en hoe enthousiast het publiek daarop reageerde. Ze beseffen misschien nog niet ten volle, dat die gave voor de rest van hun leven aan betekenis kan winnen: omdat ze nog meer gaan genieten van live-concerten of de weergaven daarvan en ze, naar ik hoop, de vaardigheid die Ruben hun bijbracht, verder gaan ontwikkelen. Ik ben zelf nog altijd gelukkig, dat ik de muziekschool mocht bezoeken, hoewel de resultaten daarvan (blokfluit- en vioolspelen) niet iedereen kon bekoren.
De verwezenlijking van de droom van Ruben Timman zal ongetwijfeld veel belangstelling krijgen. Niet alleen omdat de Zaanstreek een attractie rijker is, maar vooral vanwege de boodschap die ervan uitgaat: dat iedereen overal ter wereld telt. De inspiratie voor de tentoonstelling verwierf Timman tijdens zijn werk als verpleegkundige voor de Verenigde Naties en door een droom in Vietnam, de noodzakelijk artistieke vaardigheid op de kunstacademie. Ik ben van plan er gauw te gaan kijken. Misschien om te ontdekken dat 1 mei wereldwijd nog steeds betekenis heeft: Als belofte voor een vredig en rechtvaardiger bestaan.
Foto boven (Fred Wolf): Museum of Humanity – onder: nogmaals het filmpje van Ruben Hoeke en De Faam
