Oud-Zaandijk is op 8 januari een markante bewoonster kwijtgeraakt. Deze week wordt ze gecremeerd. En niemand kan daarbij zijn.
Twee jaar geleden leerden we Jenny kennen, omdat haar bruine hondje King, met zijn lange oren en krullend haar, zooooo schattig was volgens de kinderen. Dagelijks kwam King ons enthousiast begroeten.
Door Arne Doornebal
Toen we op een dag aanboden om ook eens met King te gaan lopen, was er blijdschap aan alle kanten. Jenny was slecht ter been en zij en King kwamen nauwelijks meer op straat. We werden ‘mooi-weer-uitlaters.’ Dat kwam erop neer dat de kinderen bij de speeltuin al afhaakten, waarna ik het rondje uit liep -met plastic zakje en al.
Jenny tobde met haar gezondheid. Haar gehoor ging achteruit en soms kwam ze warrig over. Contact met haar buren had ze niet – ook al wonen ze al 20 jaar naast elkaar. Ze keek altijd goed naar mensen en ik kreeg een waarschuwing als ik er moe uit zag. ‘Niet te hard werken, he?’ De voormalig kapster had altijd wel een advies over mijn haardracht. Één keer werd ik binnen uitgenodigd. Toen vertelde ze warrige verhalen over haar slechte relatie met de buurt, in een brei waaruit het moeilijk was feit van inbeelding te onderscheiden.
Op een zaterdagochtend in december zagen we een ambulance op de parkeerplaats staan – de volgende dag hoorden we dat het om Jenny ging. We worden hiervan op de hoogte gesteld door de buddy – een vrijwilligster die bijspringt met het uitlaten van King. Iedere dag. Waar ik dacht dat onze relatie met Jenny niet veel meer was dan tussen buurtgenoten, bleek dat we voor haar bij de ‘inner circle’ hoorden. Ze heeft -voor zover wij weten- geen kinderen. Broers of zussen kwamen ook niet over de vloer. Naar verluid woonde ze een tijdje samen met een vrouw – maar die is ook al zeker 15 jaar dood.
Wat volgde is een ziekbed van ruim 3 weken in het Zaans Medisch Centrum, waarin een handjevol mensen af en toe op bezoek komt. Eerste Kerstdag, tweede Kerstdag, Nieuwjaarsdag. Wat is er voorgevallen in de afgelopen decennia tussen jou en je buren dat er zelfs tijdens kerstdagen niet met de hand over het hart gestreken wordt?
Nog één dag bracht Jenny door in haar eigen woning, nadat ze me opbelde en vrolijk vertelde dat ze naar huis mocht. Tegen medisch advies in, zouden we later horen. Diezelfde nacht belde ze al op, te warrig om het water te zien dat naast haar stond en ervan overtuigd dat haar huis vol vreemde mensen zat. Ze was te zwak om open te doen. De volgende dag grepen twee kordate wijkagenten in, en stuurden haar opnieuw naar het ziekenhuis.
Er was nog slechts één ding dat we konden doen, toen de verpleging begin dit jaar aangaf dat het einde naderde. Dezelfde zondagochtend nog zijn we naar het asiel gereden, zodat King zijn baasje nog één keer kon zien. Al heb ik weinig op met honden, de ontmoeting tussen King en zijn stervende baasje – voor wie de hond de rol van naaste familielid was gaan aannemen, zal ik nooit vergeten. Drie dagen later overleed Jenny – terwijl King de rest van zijn dagen voorlopig in het Zaans asiel zal slijten.
Mensen van wie geen familie bekend is worden ‘overgedragen’ aan de gemeente na hun dood, weet ik sinds deze week. Die zoekt of er echt geen nabestaanden blijken te bestaan, regelt iets met je woning en bezit, en checkt of er een uitvaartverzekering is. En is dat -zoals bij Jenny- niet het geval, dan word je gecremeerd. Helemaal alleen.
Dag, lieve Jenny.
____________________________
Op 21 januari zal Jenny worden gecremeerd. Daar voorafgaand is er een kort moment om afscheid te nemen: tussen 10:00 en 10:30. Dit vindt plaats op: Jan van Scorelstraat 9, 1506 KA Zaandam
De foto boven komt uit het gemeentearchief en toont Zaandijk
Lieve jenny, vanmorgen hoorde ik van een buurvrouw dat je was overleden. Rust zacht. Je was een aparte vrouw.een vrouw met twee gezichten. Heb ruim 2,5 jaar boodschappen met je gedaan, wat je heel fijn vond.van lieverlede kwam er steeds meer bij Je belde op een morgen in paniek op of ik je naar het ziekenhuis kon brengen.want je moest met spoed opgenomen worden.Ik dacht nog wat raar waarom heeft de dokter geen ambulance geregeld.Dat was wel het geval,maar ze weigerde mee te gaan.Zo kan ik nog wel even doorgaan.Je roddelde over iedereen die je hielp,daar kon ik niet meer tegen en toen ben ik ermee gestopt,wat ik een moeilijke beslissing vond,want het boodschappen doen was voor jou een uitje. Ik hoop nu dat je de rust krijgt,die je verdient.Rust zacht.
Het was mooi om te zien dat er toch een fijn groepje mensen was om afscheid te nemen van Jenny. Rust zacht buuf!
Rust zacht lieve Jenny.
Heel lang was het jou tijd nog niet, die is nu gekomen. Je ging dapper om met je klachten en pijn. Je maakte graag een praatje als we je tegen kwamen, altijd met een lach, een klaag en een vriendelijk woord of complimentjes. We zullen je aanwezigheid missen, een vertrouwd gezicht in de buurt en de altijd enthousiaste King die altijd vieze pootafdrukken achter liet. We hebben elkaar geholpen waar we konden en het ons toeliet.
Over King hoef je je geen zorgen te maken, een nieuwe baasje zal weer goed voor hem gaan zorgen en er blij mee worden, daar gaat het asiel voor zorgen, daar kun je van op aan, daar zijn ze voor en daar zijn ze goed in.
Lief Nelly
Rust zacht lieve Jenny, We zagen elkaar redelijk vaak. Er was altijd een lief kort gesprekje. Altijd over dat mijn haar zo mooi zat. En dat ze mijn kleinkinderen zo lief vond.
Maar even over bovenstaande verhalen. Er zijn vele mensen in de buurt geweest die haar hebben geholpen. Zeker wil ik hierbij ook Janet noemen die echt veel voor haar heeft gedaan!!! De stoel voor haar deur zal leeg zijn. Rust Zacht Jenny.
Helemaal mee eens met hele reply.Aub strijk je hand over je hart, als je in de gelegenheid bent om voor King te zorgen, omdat hij toch al zijn baasje moet missen.Wat jammer voor Jenny, dat het allemaal hoe dan ook zo gelopen is .Iig R.I.P. Jenny.
Lieve mensen,
Dinsdag 21 januari wordt Jenny gecremeerd.
Voorafgaand hier aan is er een korte plechtigheid waarbij je afscheid van haar kan nemen.
Het is in het uitvaartcentrum aan de Jan van Scorel straat 9 in Zaandam.
Tegenover het Zaanlands Lyceum aan de Vincent van Goghweg.
Het is van 10.00 uur tot 10.30 uur.
Vriendelijke groet Greet Groot
Fijn, dat de hele buurt afscheid van Jenny kan nemen!!!
Ja zo zie je maar weer. Dat mensen wel om mensen geven maar de gene die eronder lijden zijn de dieren.want nu blijkt dat er iemand is die haar innercircle was. Had dan de hond on huis gehaald in niet het asiel in arme beest r.i.p Jenny
Sorry, Monique Koopmans, zo simpel is het niet om de keuze te maken om King in huis te halen als buurtje. Het is een lieve, doch lastige hond. Hij is niet opgevoed, heel triest. De hele dag stond er een bak met voer in de keuekn en hij loopt niet prettig mee. Ik heb aangeboden, dat King, toen ze ziek was, voorlopig bij mij kon zijn met mijn 2 hondjes. Dat negeerde ze en ze bracht hem toen eerder naar het asiel, voor opvang. Ik heb hem, net zoals heel veel buren, regelmatig uitgelaten. Erg lastig, want ook ik ben ouder en kon hem moeilijk onder controle houden. Het is goed zo, dat hij daar nu wordt opgevangen, hij krijgt nu een opvoeding en dan komt het helemaal goed met hem. Ik maak me daar geen enkele zorgen om. Voor Jenny, veel rust! Liefs voor haar van mij.
Als men alles van iedereen zou weten is er vooral begrip.Deze vrouw stootte mensen af en mijn gedachte is" wat maakte zij mee dat ze dit ooit besloot".
Eenzaamheid is wat er dan overblijft.
Ik wens haar toe dat ze met liefde ontvangen wordt in wat hier na komt.
Ze had veel steun aan King 1 nadat haar partner aan kanker overleed dat weet ik nog goed
Uw verhaal gelezen en omdat u in de buurt woont en daar dus veel mensen kent vraag ik me af of er iemand is die King niet een warm mandje wil geven zodat hij niet in een asiel hoeft te zitten.
Verder hoop ik dat zijn vrouwtje Jenny nu de rust heeft gevonden die ze in het aardse leven niet had.Rust zacht.
Helemaal mee eens! Het 1e wat in mij opkwam na het lezen van alles. Is er dan niemand die dit laatste nog wilt doen voor Jenny en king ? Het maakt mij verdrietig dat te lezen.
k vroeg me af wat er met dat hondje is gebeurd?!
King verblijft in het Asiel Dierenzorg Doctor H.G Scholtenstraat in Zaandam.
Rust Zacht Jenny.
Dag Lieve Jenny!!!! Heel erg verdrietig, dat ze onverwachts is overleden. Een prachtig verhaal, maar het klopt niet, wat de buren betreft! Ik woon al 13 jaar op de Domineestuin en zolang ken ik Jenny ook, omdat zij en ik allebei hondjes hadden. Ze was toen nog aardig fit, en we zagen elkaar regelmatig. Toen het slechter werd, vooral haar gehoor, ben ik 6 jaar geleden met haar naar Beter Horen in Wormerveer gegaan.Ze hoorde vele geluiden van de buren. Ze kreeg tijdelijk een gehoorapparaat mee, die ze al snel weg deed en ze wilde er niet meer heen. Ze hoorde steeds meer vreemde geluiden en gaf de buren de schuld, dat die dat expres veroorzaakten. Parteon is geweest met diverse apparatuur en die constateerden, dat de buren geen lawaai veroorzaakten, maar dat het waarschijnlijk aan haar gehoor lag.Ze werd kwaad en vond dat Parteon het niet goed had gedaan.Voor deze hond King, had ze een andere Spaniel, King. Ze was er uiteraard gek mee. Toen die kwam te overlijden, wilde ze even pauze. Later wilde ze toch weer een spaniel. Ik heb voor haar gezocht, naar een volwassen hond. Die vond ik! Ik regelde een ontmoeting,de spaniel kwam met het vrouwtje naar Jenny toe, ik was erbij, en de hond was meteen gek op Jenny. Zij bleef stokstijf zitten en keurde de spaniel geen blik waardig! Ik begreep er niets van. Ze stuurde de vrouw met de spaniel weg! Een aantal weken later had ze ineens een puppyspaniel in huis en die noemde ze ook King. Als je ouder bent, moet je geen puppy meer nemen, vooral als je zo slecht ter been bent. Jenny stootte me af. Heel veel mensen uit de buurt zagen het gestuntel met Jenny en de pup. Iedereen hielp haar, om het beestje veel beweging te laten krijgen. Echt, bijna de hele buurt! Maar Jenny kon erg nukkig zijn en stootte vele mensen af, door naar over ze te praten tegenover anderen. Er was zelfs een verdere buurvrouw, die iedere week Jenny kwam ophalen, om boodschappen te doen! Ook die deed het niet goed in Jenny haar ogen. Het was een lastige moeilijk, doch lieve vrouw. Zo kan ik wel doorgaan. Dit wilde ik even kwijt. Jenny was niet eenzaam, iedereen hielp haar, maar ze stootte constant mensen af, helaas. Volgens mij werd ze geestelijk niet goed. Ik vroeg haar ook vaak, hoe het met haar ging en dan kreeg ik als antwoord: gaat wel, ik doe mijn best. Maar wat er werkelijk aan de hand was, is iedereen onduidelijk! Echt, heel veel mensen om haar heen waren behulpzaam!Het is idd triest, als ze alleen gecremeerd zou worden, want bijna de hele buurt zou afscheid van haar willen nemen! Ik zou het ook willen, maar op dit moment overwinter ik in Spanje, dus kan ik er niet bij zijn. In ieder geval bedankt voor het mooie bericht. Met vriendelijke groet, Regina Overwater.
Beste Regina,
Dank voor je bericht. Het laat zien dat er van alles geprobeerd is zonder resultaat. Mensen kunnen oordelen of veroordelen zonder de situatie in zijn geheel te zien omdat ze daar geen weet van hebben.
Jenny RIP
Wat goed dat je dit deelt.
Traan