Een indringende brom. Het stomme aggregaat van dat schip de Tian EN uit China hield me uit mijn slaap.

Niet dat ik het zelf hoorde, ik slaap gelukkig helemaal in Oostzaan, maar alleen al de gedachte aan een irritante zware bromtoon doet wat met je.

In de Alaskahaven, aan de overkant van het Noordzeekanaal bij Nauerna lag een honderdnegentig lang Chinees containerschip dat te groot zou zijn voor stroom vanaf de wal. Er werd een week lang een eigen aggregaat gebruikt dat stonk, ronkte en over het water geluid afgaf dat in de verre omtrek te horen was.

Wat mij het meest verbaasde waren de reacties van mensen die vonden dat het er nou eenmaal bij hoort als je ‘in de randstad woont’. Je mag niet zeiken dus: ‘Had je er niet moeten gaan wonen.’
Nee, ik lieg eigenlijk, want wat mij echt het meest verbaasde was de reactie van de Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied. Zij stellen het ‘oprecht’(!) te begrijpen, maar de regels niet te maken. Daarnaast zou de geluidshinder niet terug te brengen zijn tot een ‘concreet bedrijf’, en zou walaansluiting (walstroom) niet mogelijk zijn voor grote zeeschepen omdat ze te veel elektriciteit gebruiken. Daarmee was voor hen de zaak afgehandeld.

Nu lijkt mij de naam van het bedrijf, het schip en haar eigenaar zeer goed te herleiden, maar dat is blijkbaar ietwat te moeilijk voor de omgevingsdienst. En walstroom voor zeeschepen niet mogelijk? Doe normaal!

Gelukkig hebben we in Zaanstad Gerard Slegers. Een man die zowel wethouder Omgevingsdienst NZKG (Noordzee Kanaal Gebied), als bestuurlijk vertegenwoordiger Masterplan Noordzeekanaalgebied en ook nog bestuurlijk vertegenwoordiger Gemeenschappelijke regeling Omgevingsdienst NZKG is. Een hoop belangrijke rollen in de Amsterdamse Metropoolregio waar onze raad graag tegenaan schurkt.

Het lijkt me een mooi moment voor wethouder Slegers om zijn rol te pakken en te gaan staan voor de Zaan. Hij kan de brom en de smerige uitstoot te lijf gaan door voor schepen actief op zoek te gaan naar alternatieve energie die geen lawaai en geen uitlaatgassen veroorzaakt, en daarbij een voorstel doen voor verplichte aanpassing van schepen die de havens die ons raken aandoen. We zetten al jaren mensen op de maan, dit moet een eitje zijn.

Afgehandeld lijkt me.

PS Het bromschip de TIAN EN vaart momenteel op volle zee

_______________

Reactie van scherpe Orkaan-lezer Rob Wolvers:

Een, vermoedelijk uit het Engels overgewaaide, fout is het om over schepen te spreken in vrouwelijke vorm. Inderdaad wordt door Britten, zeevaarders bij uitstek, lieftallig over schepen gesproken als “she sailed the seven seas” en “her voyage to the far east”.

Zo heb ik een Engelsman dat wel eens horen verklaren als “a ship is female, because you need a man to pilot her …”

In Nederland zijn we kennelijk wat zakelijker, of nuchterder en spreken we met minder gevoel over schepen. Schepen zijn gewoon onzijdig (zoals alle “het”-woorden onzijdig zijn). Naar een schip verwijzen we dus met “hij”, “hem” of “het”.

Ik kwam het hier ook tegen:

“Vanaf vandaag dus even geen last meer van het 190 meter lange, 28 meter brede Cargo schip uit China. Het zal ons benieuwen wie haar plaats inneemt.”

En hierboven:

“Nu lijkt mij de naam van het bedrijf, het schip en haar eigenaar zeer goed te herleiden”

Er is overigens een uitzondering: schepen dragen in de regel namen. Indien de naam verwijst naar een vrouwelijk persoon is het mogelijk om er wel in vrouwelijke vorm naar te verwijzen.

Zie ook hier.

Reactie Merel: ”Tian EN’ is toch een overduidelijke meisjesnaam?’