Sinds mei van dit jaar genieten we bijna wekelijks van de columns van Ruth en dat hopen we in 2020 fijn te kunnen voortzetten.

Deze column is speciaal. Niet alleen omdat het haar 25ste(!) is, maar ook omdat hij bestaat uit een gedicht.

Elk jaar schrijft ze een overdenking, dit jaar deelt ze hem voor het eerst met ons.

Overdenking 2019

De tijd heeft de dagen weer
365 keer aaneengeregen en van weken
en maanden een jaar volgemaakt,
dat door ons werd geleefd, doorleefd
en door velen overleefd.

Een nieuw leven, ontstaan
uit het zaad der liefde, de natuur,
opbloeiend, reikend naar het licht,
gekoesterd door de aarde,
de zon en het water.

We mogen hier een poosje zijn,
ons ontwikkelen tot ons eigen
unieke wezen, en we leren elke dag
onze levenslessen die nooit
zijn  opgeschreven.

Geschonken is ons wijsheid en kracht,
onze medemens beminnen,
te leren het onderscheid te maken
tussen kwaad en goed.

Maar we zullen nooit begrijpen
waarom geweld bestaat
en zoveel leed aandoet.
We nemen ons voor dat wij
eensgezind de wereld om ons heen
helpen verbeteren, te beginnen bij onszelf,
voor elkaar en met elkaar,
samen zijn we sterk.

Als de klok het nieuwe jaar inluidt
kijken we even in gedachten
het jaar terug, maar dan alleen vooruit,
een nieuwe start met goede moed.

We branden een kaarsje en wensen elkaar
in vrede, vrijheid en voorspoed
een héél gelukkig nieuwjaar.

*Ruth*