Na een time-out zonder huisdieren, sinds het overlijden van onze laatste poes aan een nare ziekte eind vorig jaar, wist ik inmiddels weer zeker dat een huis zonder kat is als een kat zonder staart; je leeft gewoon je leven maar je mist toch iets essentieels.
We bezochten diverse dierenasiels en ik keek op alle soorten sites waar maar wat te vinden valt onder kopjes als ‘ik zoek poes’ of ‘poes zoekt baas’.
Net als het zoeken naar de juiste partner op een datingsite wil je graag naar aanleiding van iemands leeftijd, omschrijving en foto dat het een match moet zijn met je eigen persoontje. Ook bij ons asiel Dierenzorg in Zaandam heb ik natuurlijk gekeken bij de weeskatjes, maar te jong, te oud of met z’n tweeën was op dat moment geen optie. Ik heb me er wel ingeschreven voor je weet maar nooit wat er elke dag weer binnenkomt…
Ook bij Stichting Verhuisdieren had ik een zoekprofiel aangemaakt. Huisdieren die door (persoonlijke) omstandigheden niet meer bij hun huidige baasje kunnen blijven kunnen op de site geplaatst worden op zoek naar een herplaatsing of adoptie. Via de stichting wordt er naar een match gezocht tussen mens en dier en als zo’n match je aanspreekt kun je reageren.
Toen ik de match ontving, haar snuitje zag en haar uitgebreide profiel las had ik gelijk een wow-gevoel. Zij was helemaal wat ik zocht dus ik schreef naar het contactadres en er volgde een mailwisseling van een paar dagen. Ze was een rescue poesje uit Roemenië.
Roemenië en Nederland zijn door veel zichtbare en onzichtbare connecties met elkaar verbonden, zo ook door de samenwerking t.b.v. het redden van kansloze zwerfdieren daar.
Ze worden door bevlogen en gemotiveerde dierenvrienden opgenomen en verzorgd waarna er na verloop van tijd via de stichting in Nederland een liefdevol huisje in een passende leefomgeving voor ze gezocht wordt. Onder strenge restricties, zeker wat betreft de tijd, aandacht en veiligheid die je als nieuwe eigenaar kan bieden aan het te adopteren dier, want ze hebben allemaal een donker verhaal.
Dat is een geweldige samenwerking, de dieren krijgen alle behandelingen, een chip en de vaccinaties die noodzakelijk zijn om ze, met bijbehorend paspoort, in goede welzijn naar het gastgezin in Nederland over te brengen.
Daar verbleef ze net een week toen wij haar gingen ontmoeten. We waren meteen om en toen vernam ik tot mijn verwondering dat ik uitverkoren was boven nog acht andere gegadigden!
Lily (afgeleid van de Roemeense naam Liliana) is nu een week bij ons en het lijkt alsof ze er al jaren is. De dierenarts heeft haar geschat op 3 jaar op 3 oktober jl.
Dit lieve en goed gesocialiseerde immigrantje is al helemaal geïntegreerd in ’t Zaantje.
Ze verstaat ons! Supermatch!
*Ruth*
