Ppfff… was de eerste reactie op ‘de spannende campagne promo’ van Maikel Kat. De eerste hoorbare reactie dan, in mijn lijf gebeurde van alles en niks daarvan was positief.

Kat doet met Code Oranje mee aan de Provinciale Staten Verkiezingen. Code Oranje is een partij zonder programma, en die bestaat daardoor uit partijen die visieloos meewaaien met wat demensen op dat moment wensen.  

In het filmpje dat Kat gisteravond laat op Twitter plaatste, zie je hem met een mal oranje hoedje (hup, Holland!) rondrennen.

Kijk eerst even naar het filmpje, dan weet je waar het over gaat:

Om te kunnen begrijpen waar mijn instant afkeer vandaan kwam, besloot ik nog eens te kijken. Wat klopt er niet?

Na de tweede keer kijken, komt m’n ‘Ppfff…’ zo mogelijk van dieper. Maar laat ik beginnen met wat hij goed doet. Het campagnebudget van Kat zal niet groot zijn. Hij maakt een filmpje dat besproken wordt.

Nu de rest.

Het start met de tekst ‘Code Oranje en De Volkstem presenteren…’. Maikel Kat heeft geen gelukkige hand van namen kiezen. Hij kwam teleurgesteld bij de SP vandaan, en besloot verder te gaan onder De Volkstem. Een naam die geen spellingcheck ongeschonden doorstaat, omdat er een –s- mist in het midden. Door zich aan te sluiten bij Code Oranje kiest hij voor een weerswaarschuwing die aangeeft dat er:

‘Grote kans is op gevaarlijk of extreem weer waarbij de impact groot is en er kans is op schade, letsel of veel overlast.’

Het filmpje ontspoort daarna. Te lezen valt ‘Maikel Kat op zoek in de provincie naar inwoners.’ Maar in de 2.02 minuten durende ‘zoektocht’, heeft hij geen enkel oog voor welke inwoner dan ook. Sterker nog, hij holt iedereen voorbij. Over dat rennen valt ook nog wat te zeggen: Kat probeert hard en dynamisch te rennen, maar hij acteert dat, zodat het lijkt op een loopje van de boeven van Bassie en Adriaan. De donkere zonnebril draagt niet bij aan een open blik.

“Hé, wat stem jij nou?” roept Maikel, en er komen termen voorbij als ‘betaalbaar wonen’, ‘beter openbaar vervoer’, ‘droge voeten’, ‘mooie kerk’, ‘grote moskee’ en ‘beter bereikbaar’. Dat de kerk ‘mooi’ is en de moskee ‘groot’, en dat verder niemand tegen betaalbaar wonen, beter openbaar vervoer, droge voeten of een betere bereikbaarheid is, maakt even niet uit. Code Oranje gooit wat balletjes op, en heeft geen mening. Want wij – ja, wij! – mogen zeggen wat Maikel Kat daarover gaat vinden.

Veiliger maakt hij de stad in elk geval niet. Ik heb medelijden met de automobilisten, als Kat met zijn oranje hoedje als een halvegare het talud naar de snelweg opstormt, en het klauteren over de sluisdeuren lijkt me geen goed voorbeeld voor ’t volk.

In de laatste scene misbruikt Kat het oranje hoedje, dat inmiddels al een hoop heeft moeten doorstaan, om zijn piemel af te schermen. Openheid staat voorop, maar blijkbaar heeft hij toch iets te verbergen…

______________________________________

Democratie, zo gek nog nie

Code Oranje probeert de democratie en het wiel opnieuw uit te vinden. En dat valt natuurlijk alleen maar te prijzen! ‘Het Volk’ beslist: goed plan!

Stel dat Code Oranje de macht krijgt in ons land. Dan zouden zij ‘Het Volk’ laten beslissen. Dat ‘Het Volk’ bestaat uit individuen met verschillende belangen, standpunten, gevoelens en afwegingen betekent dat er – na inspraak – iemand zal moeten zijn die een knoop doorhakt… Het zou handig zijn als dat iemand is die wordt gekozen om gewogen beslissing te kunnen nemen, op basis van kennis van het dossier, de verschillende belangen en de gevoelens. Over elke beslissing Het Volk raadplegen is duur en onwerkbaar, dus misschien zouden we toe kunnen gaan naar een systeem waarbij we eens in de, laten we zeggen, vier jaar, ons stem mogen uitbrengen op de volksvertegenwoordiger waarin we vertrouwen hebben? En als die dat vertrouwen beschaamt, dan kunnen we hem de keer daarop wegstemmen? Oh…. wacht…