Over minder dan 6 weken is er een nieuwe gemeenteraad in Zaanstad. 16 partijen – met 269 kandidaten – strijden om 39 zetels. Eén man zal daar voor het eerst sinds 16 jaar niet bij zijn: Aart Molenaar.

Met Aart was het nooit saai. Hij speelde het spelletje van de politiek niet mee, het was namelijk geen spelletje volgens hem. Belaagd en tegengewerkt… en giftig uithalend tegen wie hem dwars zat.

En Molenaar werd nogal eens dwars gezeten, althans, zo zag hij dat zelf. Niet alleen door politieke tegenstanders, ambtenaren en college-leden, maar ook door zijn eigen partijgenoten.

Referendum

Molenaar’s finest hour is op 28 november 2001 als het referendum tegen de gevangenis in het Vijfhoekpark ertoe leidt dat de bouw niet doorgaat. Molenaars partij, de Zaanse Onafhankelijke Groepering (Z.O.G.) behaalt een mega-overwinning met 11 zetels in 2002 en twee wethoudersposten, waarvan eentje voor Leny Vissers-Koopman. Molenaar wordt fractievoorzitter.

Lang duurt het feest niet, raadslid Vincent Poorter wordt wegens wangedrag uit de fractie gezet, een paar maanden daarna splitst TEL (Teuntje en Louis) zich af, later gevolgd door nog drie raadsleden. Molenaar botst met Vissers, wordt uit de partij gezet en begint in november 2002 voor zichzelf met Democratisch Zaanstad. Vissers neemt ontslag als wethouder.

Waar Molenaar is, ontstaat heibel. Als DZ bij de verkiezingen van 2006 twee zetels krijgt, levert dat ook weer ruzie en een splitsing op, dat circus herhaalt zich in 2010.

Constructief

In 2014 haalt DZ 4 zetels, en Molenaar belooft “constructief oppositie te gaan voeren”. Bij de moeizame coalitie-onderhandelingen was DZ – en vooral Molenaar zelf – door vrijwel iedereen als onacceptabel afgeserveerd, met zo’n ongeleid projectiel wilde niemand in zee.

Maar Molenaar dacht vooruit, 4 jaar oppassen, en dan zou zijn kroonprinses Juliëtte Rot misschien wel wethouder kunnen worden. Maar de aard van het beestje Molenaar was te sterk.

Het oppassen lukte Molenaar niet echt, binnen een maand Twitterde hij een soort van doodsbedreiging aan blogger Erik Schaap de wereld in en in november 2014 maakte hij ROSA’s Ruud Pauw uit voor “lid van de bonnetjes-Gestapo” nadat deze de formidabele uitgaven van DZ niet zomaar wilde goedkeuren. Molenaar en maatje Brekelmans (POV) kwamen ook nog even in het nieuws vanwege vermeend opgestoken vingers naar wethouder Dennis Straat.

Eenmansfractie

Vervolgens botst hij met het bestuur en medio 2016 breekt er oorlog uit tussen Molenaar en de rest van de fractie. Waar Molenaar bij vorige conflicten aan het langste eind trok, haalt hij nu bakzeil. Hij wordt uit de partij gezet en gaat begin 2017 als eenmansfractie verder.

Niet dat de raad hem veel ziet, al bijna twee jaar bezoekt hij slechts een enkele raadsvergadering. Zijn gezondheidsproblemen worden groter, burgemeester Hamming bezoekt Molenaar en maakt in december 2017 bekend dat de ex-DZ-voorman “ernstig ziek is“.

De 16 jaar enfant terrible maakt Molenaar vol, hij treedt niet terug waardoor DZ op drie zetels blijft en de oppositie van 19 naar 18 stemmen gaat.

Maar ook zonder Molenaar weet DZ het conflict te vinden. Eric Sellmeijer toonde zich een waardig opvolger en vloog op eigen verzoek de raad uit (en later weer terug), raadslid Jos Kerkhoven werd naar een onverkiesbare plek geloodst en steunfractielid Erik van Wijngaarden stapte teleurgesteld op.

De geest van Aart Molenaar waart rond.

Foto helemaal boven is een van de laatste optredens van Molenaar in de raad.

Voor dit artikel is gebruik gemaakt van het Orkaan-archief, het blog van Erik Schaap en een artikel uit Trouw uit 2002.