Middenin de Bieb van Zaandam staat hij te stralen; de wereldboekenkast is gevuld met kinderboeken in allerlei vreemde talen. Zo kunnen kinderen binding blijven houden met hun moedertaal.
Afgelopen vrijdag 21 februari, tijdens de Dag van de Moedertaal werd de kast feestelijk geopend. Er werd voorgelezen in allerlei talen, de stadsdichter kwam langs en er werd zelfs gezongen.
De Orkaan kwam de creatie van Arnold de Visser bewonderen en sprak met initiatiefnemers Susan de Lange en Els van Caspel van de Bieb voor de Zaanstreek. Ze vertellen over de kast en nodigen meteen mensen uit om kinderboeken in verschillende talen en dialecten neer te leggen:
‘Taal is een onderdeel van jezelf, en het is verschrikkelijk als dat er niet mag zijn.’
De bedoeling is om gemiddeld zo’n honderd boeken in de kast te hebben. Het aanbod zal steeds anders zijn, omdat kinderen boeken meenemen en er weer boeken in terug kunnen zetten. Dat is natuurlijk het idee van een zwerfboekenkast, zoals er wel meer van zijn in Zaanstad.
Heb je jeugd- en prentenboeken in een andere taal of dialect die een plekje mogen krijgen in de Wereldzwerfboekenkast, dan kun je die afleveren bij de klantenservice of administratie van de bieb-vestigingen in Wormer, Krommenie of Zaandam.
Door Santi Bosma, Louisa Prosetiko en Di-Lan Sun
in Nederland hebben we twee talen. Het Nederlands en het Fries. Als kind vond ik het heel vreemd dat er thuis en op straat Fries werd gesproken. Zodra we in de kerk op kwam was het heel normaal dat de dominee in het Nederlands sprak. Het Fries is kennelijk minder belangrijk dan het Nederlands dacht ik als kind. Op school was dat ook zo. Toen leerde ik wel dat het belangrijk was om goed Nederlands te kunnen schrijven en praten. Ik klas 6 - nu groep 8 - kreeg ik toen ook al Franse les, want ik ging naar de MULO. Friese les werd toen nog niet op de lagere school gegeven. Gelukkig is dat nu wel het geval. Daar heb ik al eens een column geschreven.
Is de moedertaal van de kinderen niet gewoon Nederlands? Ze zijn hier tenslotte geboren en zijn Nederlands, zo wil iedereen ons graag vertellen.
in Nederland hebben we twee talen. Het Nederlands en het Fries. Als kind vond ik het heel vreemd dat er thuis en op straat Fries werd gesproken. Zodra we in de kerk op kwam was het heel normaal dat de dominee in het Nederlands sprak. Het Fries is kennelijk minder belangrijk dan het Nederlands dacht ik als kind. Op school was dat ook zo. Toen leerde ik wel dat het belangrijk was om goed Nederlands te kunnen schrijven en praten. Ik klas 6 - nu groep 8 - kreeg ik toen ook al Franse les, want ik ging naar de MULO. Friese les werd toen nog niet op de lagere school gegeven. Gelukkig is dat nu wel het geval. Daar heb ik al eens een column geschreven.
Zodra we in de kerk kwamen moet het zijn.
Hoi Victor, ik spreek Nederlands, ben hier geboren, het is mijn moeders taal.
Ik denk te kunnen lezen wat je schrijft, maar begrijp op geen enkele manier wat je hier probeert te zeggen.
Wat is je boodschap?
^Merel Kan
Waarom een boekenkast in een vreemde taal als de moedertaal van de kinderen gewoon Nederlands is?
Duidelijker kan ik het niet zeggen, het spijt me.
Misschien is de Moedertaal wel Frysk en niet jouw bekakte ABN.
Waarom wil je dat kinderen zich beperken tot één taal?
Tsja.
Het zou echter fijn zijn als er iets aan het gebouw zou gebeuren, want -hoe leuk ook- het is echt niet geschikt als bibliotheek. Probeer maar eens rustig te lezen of werken in een grote betegelde en daardoor galmende badkamer met daarin gillende, rennende en spelende kinderen (want speelgoeduitlenerij), aangevuld met overige cliëntele en personeel dat daarbovenuit probeert te roepen.
Ik denk weleens terug aan die stille bibliotheken van weleer met die onmisbare strenge bibliothecaresse die met een enkele blik het te harde gefluister kon laten ophouden. Of speelt mijn geheugen mij nu parten? Nee, ik denk het niet.