In de 4e klasse van de zondagcompetitie staat RCZ 3e. Ze willen graag een stapje hogerop en dus was een krachtmeting in de Districtsbeker tegen een 3e Klasser welkom. Thuis tegen TOS Actief uit Amsterdam werd het een fysieke wedstrijd die op karakter met 2-1 werd gewonnen. Maar een onbegrijpelijke beslissing van de scheidsrechter had daar ook een rol in.

Even leek het een hele zware middag te worden voor de Zaandamse Racers toen de tegenstander uit Amsterdam Oost al in de derde minuut de score opende na een aanval over de linkerkant. Zij waren het nu die even rustig konden afwachten wat RCZ zou gaan doen.

RCZ wilde niet te lang stilstaan bij de achterstand en probeerde het eigen spel te spelen met af en toe een poging tot kijken wat er voorin te halen viel. Dat was in eerste instantie niet veel. De Amsterdammers, met als voertaal Engels vanwege de vele expats in de ploeg, hadden een paar achterhoede spelers die fysiek opvallend groot waren. Deze sterke beren hanteerden bij het verdedigen vooral de lange bal naar voren. Weg is weg.

In minuut zeventien kreeg RCZ-speler Jerrieco Gambier een uitgelezen kans om van afstand eens lekker uit te halen. Zijn schot zeilde net over het doel. Op het waterkoude veld ontspon zich een hele leuke wedstrijd tussen twee ploegen die aan elkaar gewaagd waren. Het was vooral RCZ dat het voorin wilde proberen met af en toe een poging van de bezoekers. Er waren veel persoonlijke fysieke duels met tackles maar het bleef sportief.

Net na het eerste half uur was het aan TOS om de 0-2 te maken. Een corner kwam gevaarlijk voor doel maar de bal verdween net naast. De nummer negen van de 3e Klasse had de wedstrijd aardig op slot kunnen zetten.

Drie minuten voor rust was het dan eindelijk zover, de wedstrijd kreeg een stand die verdiend was. Links voor doel werd Angelo Filippo aangespeeld. De twee verdedigers die hem leken tegen te houden waren net te laat. Van dichtbij schoot Filippo hard in en beloonde zijn goede spel en zijn ploeg met de 1-1, een opsteker voor rust.

Verrassing

Amper uit de kleedkamer kwam RCZ met een verrassing op de proppen. In de tweede minuut al was het David Zwiebel die zijn hoofd tegen de bal zette en de 2-1 inkopte. Een brutale voorsprong, TOS was aan zet.

De wedstrijd bleef in balans en RCZ hield, met de voorsprong op zak, de zaak wel onder controle. Over en weer waren er leuke aanvallen maar echt groot gevaar werd er niet gesticht tot er een moment ontstond waarover in de kantine nog flink werd nagepraat.

Onbegrijpelijk penaltymoment

In de 81e minuut werd TOS Actief-speler Davide Ballarin hard neergehaald in het strafschopgebied. Het was een penaltymoment uit het boekje. De scheidsrechter was de enige persoon in de wijde omtrek die dat anders zag en hij gaf de strafschop niet, tot grote verontwaardiging van alles en iedereen op het sportcomplex. Zelfs op de RCZ bank was er ongeloof. ‘Dit is toch gewoon een penalty?’

Wellicht komt het omdat de leidsman redelijk op afstand van de situatie stond, zoals hij wel vaker op afstand had gefloten. Maar misschien had hij gewoon gemerkt dat het steeds donkerder en kouder werd op het veld en het publiek ook niet stond te wachten op een verlenging.

Elf moordenaars

Als toetjes had RCZ in de vierde minuut van de extra tijd, de wedstrijd had even stilgelegen, nog een mooie bal op de lat voor het publiek. Een mooi slotstuk dat nog mooier zou zijn geweest als het tot de 3-1 had geleid. Dat zou echter geflatteerd zijn geweest.

RCZ-trainer Sven Talsma zag zijn ploeg ‘slap starten’ maar zich ook herpakken, vertelde hij na afloop met schorre stem.

‘Uiteindelijk hebben we hier misschien wel terecht gewonnen. Het was een fysieke wedstrijd en in de rust heb ik aangegeven dat we met elf moordenaars moesten gaan spelen in de tweede helft, ik geef ze alle credits.’

Het moment van de niet gegeven penalty was een geluksmoment voor RCZ.

‘Zeker, maar we moeten ook beseffen dat je geluk zelf moet afdwingen. Als we zo blijven spelen kunnen we van iedereen winnen. Daar ontbrak het de laatste weken aan dus dit is een compliment voor de hele club.’

Door Edwin Kleiss.