De Belgische Veerle T’Jampens vertrok naar de Zaanstreek voor haar liefde Pablo Calle, die eerder zijn verhaal deelde als De import-Zaankanter #20. 

In 2023 kreeg de gemeente er ruim 9600 nieuwe inwoners bij. De verhuisstroom naar de Zaanstreek is in de afgelopen 20 jaar meer dan verdubbeld. In deze rubriek gaat De Orkaan opzoek naar de gezichten achter de verhuisstroom; wie zijn deze import-Zaankanters? 

Veerle groeide op in België. ‘Ik kom uit Bredene, maar daar heeft nog nooit iemand van gehoord,’ lacht ze. Inmiddels woont Veerle al zo’n tien jaar ruim 300 kilometer verderop in de Zaanstreek. Ze vertrok voor de liefde naar Wormer. ‘Als je mijn vriend en mij ziet, is een kerk misschien niet de eerste ontmoetingsplaats die je verwacht.’ Toch hebben de twee elkaar ontmoet in de Grote Kerk in Alkmaar. ‘Daar werden tattoo conventies gehouden.’ De eerste paar jaar reist het stel heen en weer, uiteindelijk besluit Veerle naar Wormer te verhuizen. Nog altijd is ze iedere maand een weekend bij haar familie in België. 

‘Ik ben een inwoner van Nederland, geen Nederlander. Dat vind ik een belangrijk detail. Ik ben en blijf Belgisch.’ Veerle denkt dat ze nooit volledig zal integreren, ‘alleen al omdat ik dé traditionele Nederlandse specialiteit niet lust. Ik vind snert verschrikkelijk,’ zegt ze lachend. 

Een enorme cultuurshock was het voor de Belgische niet in haar buurland. ‘Hier rook ik elke dag de geur van brownies, dat is het grootste verschil.’ Inmiddels is Veerle gewend aan de cacaolucht en ruikt ze het niet meer zo sterk. Aan de directheid van Nederlanders is ze echter nog steeds niet helemaal gewend. ‘Ik blijf het frappant vinden, maar direct zijn is eigenlijk wel handig en het is beter dan ergens omheen draaien.’ Met haar Vlaamse accent kan Veerle zich niet altijd goed verstaanbaar maken voor Nederlanders en dat levert grappige situaties op:

‘Laatst vroeg ik aan een man die op een bankje zat: “Is het niet fris buiten?” Hij verstond mij niet, dus ik herhaalde: “Ik bedoel dat het buiten koud is.” De man reageerde: “Dan moet je een jas aantrekken.”Toen heb ik het maar gelaten. Ik doe altijd een poging om netjes Nederlands te praten, maar vaak verstaan mensen mij niet.’  

Met een alternatieve stijl, tatoeages, opgeschoren haar én een accent, heeft Veerle niet het idee dat ze helemaal inblend tussen de Zaankanters. Daarnaast woont zij op een bedrijventerrein en komt ze niet vaak in het centrum van Wormer. ‘Ik heb geen straat met buren, dat vind ik soms wel jammer. Dan mis ik de gezelligheid, zo komen hier met Sint Maarten ook geen kindjes aan de deur. Aan de andere kant is het hier in de avond wel lekker stil.’ Omdat Veerle haar leventje vooral binnen de hekken van het bedrijventerrein doorbrengt, heeft ze geen uitgesproken mening over de Zaanstreek of Zaankanters. Wel vertelt tijdens haar vakanties in Spanje -waar familie van haar vriend woont- heel trots over de streek. ‘In de Spaanse EuroMillions-reclame (de grootste loterij van Europa) is de Zaanse Schans soms te zien. Dan zeg ik heel stoer dat dat mijn achtertuin is.’ 

Zaanse schatten volgens Veerle

1. ‘Ik ga graag naar de Noppes. Bij de kringloopwinkel in Wormer ben ik kind aan huis. Ik hou van rommel en tweedehands schatten vinden. De kofferbakmarkt op Evenemententerrein De Groene Wig is ieder jaar mijn hoogtepunt van de zomer.’
2. ‘Als ik over de Noorderweg naar mijn werk in Purmerend fiets, ga ik door Wijdewormer. Ergens halverwege de polder huppelen hertjes. Daar staat een bankje en soms stap ik af om een boek te lezen en van het uitzicht te genieten.’ 
3. ‘De Zaanse Schans is een bijzondere “achtertuin”.’ 

Door: Mila Lange