Hij is de tel kwijtgeraakt. Het kunnen er 33 zijn, maar ook meer. Zeker is dat de 64-jarige politieagent Cees Sjouwerman aanstaande zondag wederom de Dam tot Damloop gaat rennen. Het belooft dit jaar een beladen tocht te worden, maar hij rent niet alleen. 

“De Dam tot Damloop is magisch. Het is de grootste loop van Nederland. Van mijn geboortestad naar mijn woonstad. Dwars door het leukste horecagebied in Zaandam waar ik bijna wekelijks te vinden ben.”

Cees is al volop in de Dam tot Dam-stemming. Nu de kermis de Burcht verlaten heeft, het Damloop-dorp opgebouwd wordt in het Veldpark en het centrum vol staat met informatieborden begint het bij hem te kriebelen. 

“Je ziet de stad veranderen. De Dam tot Dam voelt echt als mijn ding. Het is een rode draad in mijn leven”.

Van toeschouwer tot hardloper

Sportief is Cees altijd geweest: hij deed aan kickboksen, schaatsen en karate. Een docent karate adviseerde hem om te gaan hardlopen, omdat het de conditie verhoogt en het bijdraagt aan snelheid en behendigheid. Het hardlopen beviel goed. De eerste wedstrijd die hij deed was de Hazepolderloop in Purmerend in 1984. In 1985 stond hij als toeschouwer aan de kant bij de eerste Dam tot Damloop en besloot de volgende keer zelf deel te nemen.

“De training voor mijn eerste Dam tot Dam heb ik op eigen houtje gedaan. Daarna ben ik gaan hardlopen bij AV Zaanland. Inmiddels ben ik daar al twintig jaar trainer. Het zit in mijn systeem. Dinsdag, donderdag en zaterdag is Cees bij AV Zaanland en geeft hij trainingen. Mijn vrouw vond het ook wel lekker, dat ik twee avonden in de week opgesodemieterd was.”

Zijn ogen schieten heel eventjes vol als hij het over zijn vrouw heeft. In mei dit jaar overleed Els. 

“Ook tijdens haar ziekte zei Els :’Je gaat naar Zaanland, je laat die mensen niet barsten.’ Ik moest dus eigenlijk wel gaan van haar. Het meest lekkere is dat je geestelijk je ei erin kwijt kan. En de club heeft me veel steun gegeven. Het sociale naast het lopen maakt het zo mooi.”

Samen naar de finish

Momenteel is Cees trainer van loopgroep 1A. Een aantal van de groep rent de acht kilometer en zeker vijf gaan voor de zestien. Zijn groep weet van het verdriet van Cees en dat Els elke Dam tot Damloop op een vaste plek aan het begin van de Zuiddijk stond.

“We starten zondag samen, ik ren niet alleen. Ze hebben beloofd bij me te blijven. Het moment komt dat ik de Zuiddijk opkom, dat mijn zoon met mijn schoondochter en kleindochter er staan, maar mijn vrouw is er niet. Dat zal best heftig worden. De eerste keer zonder Els.”

Lopen tot je er bij neervalt

Het gemis van Els is er. Zenuwachtig voor de run zelf is Cees niet. 

“Ik ga geen wereldtijd neerzetten op mijn 64e, maar de 1:45 moet wel lukken. Weet je, zolang ik het fysiek aankan blijf ik ‘m lopen. Ik blijf sowieso hardlopen tot ik erbij neer val!”

Via de app van Le Champion kan je Cees en alle andere deelnemers volgen. En natuurlijk zorgen wij voor live verslag!

Door: Neeltje Waagmeester