De democratie in Nederland verging rond 18.00 uur zaterdagmiddag weer even, net als op 31 augustus 1974. Radio 9 Oostzaan stond zaterdag 31 augustus de hele dag in het teken van de laatste uitzenddag van zeepiraat Radio Veronica.
In de studio van de lokale omroep was het de hele dag een komen en gaan van gasten. Die hadden allemaal hun eigen herinnering aan Radio Veronica en daar werd de ochtend mee gevuld door initiator Dick de Boer en de andere medewerkers van de omroep. Ook Gerrie Brugman, in de jaren tachtig ‘ethisch radiopiraat’ te Oostzaan kwam langs en vertelde zijn verhaal.
Vanaf 14.00 uur werd de Top 40 van 31 augustus 1974 uitgezonden. Van nummer 40 (Slade) tot nummer 1 (George McCrae): ze kwamen bijna allemaal voorbij. Tussendoor werden er nog veel meer herinneringen opgehaald aan de laatste uitzenddag van Veronica.
Om 17.00 uur werd het allerlaatste Veronica-uur uitgezonden. “Wel iets ingekort”, vertelde Dick de Boer. “Want het jingeltje van Veronica ging aan het eind wel erg lang door.” En zo kon iedereen in de studio, maar ook thuis, nog een keer Rob Out zijn iconische radiozin horen uitspreken:
“Bij het afscheid nemen van Veronica, sterft ook een beetje de democratie in Nederland. Dat spijt mij…voor Nederland.”
En opnieuw werd er menig traantje geplengd. In 1974 van verdriet. Vijftig jaar later veelal uit nostalgie.
Door Di-Lan Sun
Ik kan het mij nog goed herinneren. Ik was 10 jaar oud en ik luisterde stiekem in bed naar mijn transistorradio. Dat van die jingle weet ik ook nog, die ging inderdaad lang door. Natuurlijk ook nog die prachtige saxofoonsolo uit What love (suite) van The Collectors.