Alle herinneringen die ik heb kunnen optekenen, maken duidelijk dat Tineke Alberts verre van vrijblijvend leefde.

Ze was altijd bezig met een doel. Een ervaring omzetten in een verandering ten goede. Het VBMO-onderwijs vernieuwen. Iets doen voor de bewoners van verzorgingstehuizen die door de coronamaatregelen in een onmenselijk isolement terecht waren gekomen. Een feestelijk evenement organiseren dat ondernemers en verenigingen in Krommenie in contact bracht met Krommenieërs. En als het doel bereikt was, zag ze altijd wel nieuwe kansen die daaruit voortkwamen.

Wat hielp was dat Tineke goed geëquipeerd was om doelgericht te kunnen werken. Ze was op een vriendelijke manier overtuigend. Had gezag. Wist mensen te enthousiasmeren en te inspireren. Had een ogenschijnlijk onuitputtelijk netwerk (wie kende ze niet in Krommenie en wie kende haar niet). Ze had het vermogen om mensen en organisaties te verbinden, hoe groot de verschillen soms waren. Was creatief, wat goed uitkomt als zich gaandeweg problemen of weerstanden aandienden. Ze schrok niet terug voor consequenties en represailles. Was een geoefend tegen-de-stroom-in-zwemster. En ze had bovenal vertrouwen in de mensen met wie zij samenwerkte en liet dat ook blijken.

Leerplein

Haar collega op het Trias vmbo, Harma Bulsink schrijf in haar in memoriam:

‘Ik heb van haar genoten, van haar geleerd, gelachen om haar immer smeuïge verhalen en haar niet te stuiten enthousiasme. Altijd gewapend met iPad. Ze schreef de mooiste stukjes. Je kon haar niet over het hoofd zien’.

Tineke Alberts kwam in 2001 als docent Nederlands in dienst van de Rietvelden in Wormerveer, de voorloper van het Trias VBMO in Krommenie.

‘Samenwerken met Tineke was inspirerend. Het was de tijd waarin alles kon en mocht, als het maar ten dienste was van het onderwijs en de leerlingen,’ aldus Evert van Veldhuizen, afdelingsleider Zorg & welzijn – Dienstverlening & producten:

De afdeling Handel en administratie was qua resultaten tot een dieptepunt gedaald. We besloten samen dat het in de nieuwe school, Trias, anders moest. We bedachten het fenomeen leerplein met daarin het vak Nederlands geïntegreerd.

Tineke was hierin de drijvende kracht. Van onze toenmalige directeur, Hans van Boesschoten, kregen we toestemming te slopen wat nodig was; drie lokalen werden omgetoverd tot een oefenkantoortuin. Met afgeschreven computers van een bank zijn we zo gestart met wat nu de kantoortuin is. In de nieuwe school ging de onderwijsvernieuwing pas echt in de versnelling. Tineke bedacht tal van betekenisvolle activiteiten in en buiten de school.’

Politiek Café

Het ondernemende onderwijs op het Trias wil een verbinding tot stand brengen tussen de school, de samenleving en de ondernemers. Onderwijs dat moet voorzien in wat de samenleving nodig heeft. Moet docenten en leerlingen – toekomstige medewerkers en ondernemers – vertrouwd maken met het ondernemerschap. In het netwerk, dat Tineke opbouwde, zijn ondernemers het rolmodel voor leerlingen en docenten. Zo maakten leerlingen in opdracht van een lokale ondernemer kozijnen en wanden voor een volière in het Agathepark. Ondersteunden leerlingen de organisatie van BouleVaart en organiseerden ze daar hun eigen ondernemersmarkt.

Om de maatschappelijke betrokkenheid van de leerlingen te stimuleren was Tineke een van de organisatoren van het Trias Politiek Café dat van 2012-2014 op school werd gehouden. ‘Daarmee haalde zij lokale politici uit alle Zaanse gemeenteraadsfracties naar haar school. (…) Zowel de politici als de leerlingen hadden veel plezier tijdens het politiek café waarbij zij van elkaar veel leerden,’ schrijft Democratisch Zaanstad op haar website.

BouleVaart

Gezien haar betrokkenheid bij Krommenie lag het voor de hand dat zij als bestuurslid van BouleVaart een actieve rol kreeg in de organisatie van dit evenement. Tineke kwam meteen in actie toen de gemeente de subsidie terugschroefde, omdat Krommenie geen hotspot was die aan de Zaan lag. Zij ging recht op haar doel af. Het klinkt misschien wat cynisch, maar het gaf haar enige voldoening toen de gemeente een delegatie van vijf personen naar Krommenie stuurde om het bestuur op andere gedachten te brengen en terug te komen op het besluit om met dit evenement te stoppen. Maar het besluit was onomkeerbaar: het financiële risico van het organiseren van grote evenementen vond het bestuur onverantwoord groot.

Toen Lin McDevitt-Pugh verhuisde van de grote stad Amsterdam naar het dorp Krommenie, was ze er niet helemaal gerust op dat ze een verstandige keuze had gedaan. Was ze welkom? Zou ze kunnen wennen in een dorp? Gelukkig kwam ze in contact met Tineke Alberts die haar wegwijs en vertrouwd maakte met Krommenie.

‘Je proefde haar liefde voor Krommenie. Tineke was overal bekend. Zij wist over alles wat te vertellen. Tineke was de burgemeester van Krommenie.’

Door Jaap de Jong. Foto (De Orkaan) werd gemaakt tijdens de lancering van de HOOP ’50 jaar Zaanstad’-bieren toen Alberts als ‘Koekvreter’ de Krommeniese variant kreeg uitgereikt.