Natuurlijk heb ik hartelijk gelachen om de paaltjes-soap in De Orkaan van gisteren. Het lachen verging me, toen ik bedacht, dat het een symbool is voor een groot probleem dat zich niet met lapmiddelen laat oplossen.

Door Anneke van Dok

Wie nu een rondje langs de Zaanse polders rijdt, ziet grote spiegels die een onheilspellende lucht weerkaatsen. En ook dat beeld is een waarschuwing voor de situatie, waarin kwetsbare streken zoals de Zaanstreek en Pas de Calais zich bevinden. In het laatstgenoemde gebied is de noodtoestand afgeroepen. President Emmanuel Macron gaat er (zelfs met echtgenote) naar toe om te zien hoe de economisch zo belangrijke streek blank staat, lam ligt en ontdaan is van elektriciteit en andere levensbehoeften. De bodem kan het water niet meer opnemen.

Tijdens de debatten op de radio en de televisie, gaat het steeds over belangrijke problemen, maar een pittige discussie over het gevolg van wateroverlast heb ik gemist. De dijken zijn onlangs verhoogd, verzwaard en verlengd. Toch roepen de waterbouwkundigen nu al om nog meer miljarden om de volgende versterking tegen de stijgende zeespiegel te realiseren. Toevallig bracht ik vorige maand een bezoek aan het stoommuseum te Medemblik, om daar het historische gemaal te bekijken. Het kan gelukkig nog worden gebruikt, wanneer het water ons tot aan de lippen staat en het achterland geen polder meer is maar een surfmeer. Dat lijkt een geruststelling, maar het blijft een paaltje.

In 1953 werd het land overstroomd door de zee, in 1994 door de rivieren. In de nabije toekomst komt de ramp van boven als er geen ingrijpende maatregelen genomen zijn. Bestaanszekerheid krijgt dan een nog urgentere betekenis. De wateroverlast heeft wel een voordeel. Mocht het volgende week gaan vriezen, dan hebben we er in de Zaanstreek een paar leuke ijsbanen bij en dat vindt iedereen reuzefijn.

Een pessimistisch stukkie vandaag. Dat komt niet door mijn ochtendhumeur, maar door dat vermaledijde paaltje.

Door Anneke van Dok. Foto: paaltje (toen het er nog was).