Het kaartje met rode stippen* van alle Zaanse dromen die niet uitkomen, intrigeert me. Zowel vanuit journalistiek als bestuurlijk oogpunt. Een journalist volgt niet alleen het actuele nieuws, maar houdt ook oude voornemens en beloften van bestuurders in de gaten.
Door Anneke van Dok
Zo nu en dan wordt er een vloerkleed opgelicht of de doofpot geopend. Maar als je de rode stippen op de stroppenkaart van de Zaanstreek telt, waarmee mislukte projecten en niet nagekomen beloften worden aangeduid, kun je niet meer spreken van incidenten. Wat gebeurt er in hemelsnaam, nadat een projectontwikkelaar met een fantastisch plan komt aanzetten?
Uit eigen ervaring weet ik, dat het prijskaartje dat gepresenteerd wordt bij lange na niet klopt. De overheid moet het zuur voor zijn rekening nemen en de commerciële partij houdt het zoet voor zichzelf. Vaak wordt er ook iets verlangd, wat in strijd is met wettelijke regels. Als daarin niet wordt voorzien, krijgt het ‘bureaucratische’ gemeentebestuur de schuld van het mislukken van het plan.
Moeten alle mooie plannen dan zomaar de prullenbak in? Kan er dan niets meer mee worden gedaan? O jawel, door het kaartje met rode stippen goed te analyseren en te evalueren. Door zelf het initiatief te nemen op basis van prioriteiten, urgentie en vooral algemeen maatschappelijk belang wordt de stroppenlijst een kanskaart. Het initiatief en de regie komen dan terecht waar ze thuishoren: bij het gemeentebestuur, als vertegenwoordiger van de burgers. Wellicht is zo’n herkansing geschikt voor een burgerberaad. Niet om mee te helpen dromen, maar wel om in alle nuchterheid te kiezen wat wel en niet de moeite waard is om geld aan uit te geven.
Onder nogmaals de ‘dromenkaart’ (en hier alle ‘dromen’ op een rijtje – 55 tot dusver)
* De ‘stippen’ zijn eigenlijk ‘droom-wolkjes’ maar dat is dus niet zo goed te zien.
Door Anneke van Dok.
