Massada. Vanavond op het podium van DeFlux. En ik in de zaal. Terug in de tijd.
Door Piet Bakker
Massada bestaat 50 jaar en dat wordt gevierd met een tournee. Eind jaren zeventig was de doorbraak van de Molukse band. Ze brachten LP’s als Astaganaga en Pukal Tifa uit, scoorden hits met Latin Dance, Arumbai en Sajang é (nr, 1 in 1980). In 1979 stonden ze naast The Police, Dire Straits en Elvis Costello op PinkPop (“een geweldig optreden” aldus de Zaanse popprofessor Rob Hendriks die daarbij was.)
Voor weekblad DeTijd werd ik in 1979 een weekje op pad gestuurd met Massada. Optredens op de Pasar Malam in veilinghallen in Blokker, de Grote Markt in Brussel en Helden (Limburg) en een interview in Hotel Antique.
Het was een weekje bidden, zweten, verdwalen, eten en jammen in oktober 1979. Ik ga ze bekijken op de Pasar Malan in de veilinghallen in Blokker (The Beatles!) waar ze in de lucht van sateh en bloembollen een broeierige afsluiting verzorgen van het Indische volksfeest. Vervolgens met de Zaanse ‘connectie’ van Massada, trompettist Peter Kuyt (hij woont op de Brandaris) in mijn Renault 6 naar Huizen. We pikken slagwerker Zeth Mustama op en ontmoetten de rest van de band bij Johnny (zang) en Eppy Manuhutu (drums) thuis – dat wil zeggen: bij hun ouders. In de bus met Usje Sabandar (bas), drummer Eppy, gitarist Chris Latul, saxofonist Fred Berkemeier en toetsenist Frans Eschauzier verdwalen we diverse keren op weg naar Brussel. Voor elk optreden wordt gezamenlijk gebeden door de groep en de road-crew. Het is een tocht met diverse verkeerde afslagen, zoekgeraakte apparatuur, tropische regenbuien, nachtelijk aankomsten (ontbijt om 3 uur ’s middags) maar vooral met veel muziek. Masssada leeft voor muziek. Als we na een vol etmaal wakker na het optreden in Brussel een nachtclub induiken jammen enkele leden gewoon nog even met het orkestje. Het eindigt met een interview in Hotel Antique. Met de hele band: “individuele interviews doen we niet.” En dan is er nog de presentatie van Pukal Tifa, in een sporthal in Huizen, de moeders hebben een enorme rijsttafel voor iedereen gemaakt.
Vanavond geen interview, maar gewoon als publiek in de zaal, 44 jaar later, samen met fotograaf Marchel Prast (we maken wel een verslag voor De Orkaan).
