Dat ‘moeten’ in de kop komt niet voort uit economisch gewin. En, nee… niemand zet ons onder druk. We wijzen je alleen graag op Let’s Taste aan de Zuiddijk omdat we vinden dat het onze burgerplicht is: we maken je er blij mee. 

Gisteravond, nog vol van de Orkaan-nieuwjaarsborrel-warmte fietsten wij langs nummer 131 waar in ons hoofd nog altijd een saladebar zat. Toen wij verbaasd halthielden om te kijken waar de saladebar was gebleven werden we aangesproken door Mohammed. Een bebaarde man met een Belgisch accent en een grijs/geel mutsje met een pompon erop. 

Mohammed maakte graag een onweerstaanbaar broodje naar keuze, en dat kwam eigenlijk wel mooi uit. De keuze lieten we aan hem en na even denken koos hij ‘gewoon’ voor kip. Terwijl we genoten van een (gratis!) kop thee zagen we hoe hij de kip op de bakplaat liet sissen. 

Lang verhaal (met Belgische tongval) kort: het gewone broodje kip betoverde ons, smaakt naar meer en hadden we graag ook vanochtend als ontbijt gehad. 

Waarom dit stukje? Er zijn vast meer plekken waar verrukkelijke kip door enthousiaste koks op een broodje wordt gegooid. Maar dit soort tentjes maken een straat zo levend en lekker. De saladebar bestond veel te kort en de Zuiddijk mag zinderen. Proef zelf een keer waar Let’s Taste naar smaakt en maak kennis met de leuke medewerkers. 

Wij gaan morgen weer!