Verschillende hondenmensen wezen ons de afgelopen week op de aanwezigheid van grasaren in Wormerveer, Oostzaan en Zaandam op bekende uitlaatplekken.
Grasaren hebben een soort weerhaakjes die zich kunnen hechten aan je Diesel of Luna en ze kunnen voor flink wat ellende zorgen.
Ze kunnen in de huid ‘kruipen’ en daar de boel laten ontsteken. In de flaporen, de trouwe ogen, het natte dropneusje, de keel… het leed kan groot zijn.
In sommige Facebookgroepen wordt opgeroepen de grasaren actief te verwijderen, maar er zijn ook andere dingen die je kan doen.
Controleer je hond na een wandeling op grasaren (en verwijder dan direct die bloedirritante teken). Kijk daarbij ook tussen de tenen en de plooien van de huid.
Redactiehond Abe hebben we inmiddels geleerd: Grasaren zijn stom! (Maar dat is voor superslimme gevorderde studiebollen).
Heeft Max last van een grasaar?
Je kent je beestje waarschijnlijk door en door. Als hij/zij pijn heeft dan zie of hoor je dat. Piepen bij het krabben of wassen, wrijven in ’t oogje of over de neus, tranen, niezen, hoesten… Bij twijfel zou het mooi zijn als je naar de dierenarts gaat. Zo’n grasaar verdwijnt niet vanzelf.
Bij ons in de buurt worden de lastige tot gevaarlijke grasaren door de hondenbezitters in afspraak gemeenschappelijk verwijderd.
De rotzooi op straat idem.
In de bosjes gegooide (waarschijnlijk ontvreemde fietsen), nèt zo!
Hondendrollen, lege blikjes, kranten en reclamemateriaal die bezorgers dumpen of die weer uit de brievenbussen vallen, snoeihout, bij de container geplaatste dingen ... enz. enz.
Melden bij de gemeente heeft geen enkele zin weet ik uit ervaring. De urban jungle wordt pas in de nazomer aangepakt als het niet meer nodig is.