Gisteren liepen naar schatting zo’n 350 mensen mee in een fakkeltocht om zichtbaar te maken dat het lot van de mensen in Oekraïne hen niet onberoerd laat.
Wij plaatsten daarvan een fotoverslag, maar we kregen vandaag meer beeld binnen. Daarbij vonden we de toespraak van burgemeester Jan Hamming de moeite van het delen waard. Eerst een beeld van de opkomst. Gefilmd door Bas Sommeijer:
De toespraak van burgemeester Hamming (onder in tekst) gefilmd door Jan Lapère:
Dit is de toespraak die burgemeester Jan Hamming gisteren uitsprak: Fakkeltocht voor Oekraïne Beste allemaal, Vandaag, zondag 6 maart 2022, staan we hier samen, omdat we stil zijn stil zijn van zoveel geweld van de haat van de doden van de enorme vluchtelingenstroom die op gang komt en van het intense verdriet Wij willen dit niet. Wij willen geen gewetenloos geweld. Wij willen geen oorlog Wij willen vrede. Op 26 februari 1941 kwamen vele dappere Zaankanters samen op de Dam. Zij staakten tegen het onrecht wat de joodse bevolking werd aangedaan. Vandaag lopen wij in stilte naar diezelfde Dam. Om onze afschuw te laten zien voor wat een agressief regime doet. Op weg naar de dam lopen we door de Russische Buurt. Langs het beeld van Lev Tolstojj De schrijver van het boek Oorlog en Vrede. Een pacifist en inspirator voor velen. Tolstoj was een Rus, maar hij was kritisch op zijn regering. Tijdens de hongersnood van 1891 hielp Tolstoj anderen. Samen met zijn twee dochters richtte hij honderden gaarkeukens op. Voor de zwakkeren was er eten, drinken en gratis brandhout. In de pers bekritiseerde Tolstoj het beleid van de regering. Tolstoj liet zien dat, net zoals nu, niet de volkeren tegenover elkaar staan. Het zijn de regimes die strijden en de gewone mensen die de dupe zijn. Onze gemeenschap kent Russische en Oekraïense inwoners. Allemaal vinden ze dit vreselijk. Velen van u bieden hulp aan. Ook mensen Russische achtergrond. Laten we iedereen omarmen, ongeacht zijn afkomst. Afgelopen donderdagochtend heb ik samen met mijn echtgenote de eerste vluchtelingen uit Oekraïne welkom geheten. We hebben ze namens u blauw-gele bloemen aangeboden. We spraken een aantal vermoeide, geëmotioneerde vrouwen. Moeders die een lange, uitputtende reis achter zich hadden. Hun ogen spraken boekdelen. Daarin zag ik het leed dat ze hebben meegemaakt. En ik zag de zorgen die ze hebben over de familie die ze hebben achtergelaten. De tranen van de vrouwen raakten me. Ze troffen me omdat ik voelde welk intens verdriet er achter schuilging. Onnodig verdriet, door extreme agressie. In 2022 vallen nog dagelijks bommen op onschuldige mensen. Ze vallen in alle uithoeken van de wereld. Van Afrika tot Azië. Van het Midden-Oosten tot Europa. Elke dag vallen er onschuldige slachtoffers. Wij willen dit niet. Wij komen hier vandaag samen om te laten zien dat we vrede willen. En tegelijkertijd willen we laten zien dat de mensen die lijden onder dit onrecht niet alleen staan. Dat zeg ik nu, rechtstreeks tegen iedereen in Zaanstad die is gevlucht voor oorlog: U staat niet alleen! U staat nooit alleen. Zaanstad heeft een historie als toevluchtsoord. We zijn een plek geweest waar mensen die ten einde raad waren terecht konden voor een veilige haven. In 2015 stelden we ons open voor vluchtelingen uit de verschrikkelijke oorlog in Syrië. In het Veldpark werden honderden mensen, mannen, vrouwen en kinderen, opgevangen. In korte tijd hielpen honderden Zaankanters mee. Vrijwillig. Gewoon, omdat wij voelden dat dat moest. Wij gingen om deze mensen heen staan. Hielpen hen op weg in de Zaanse samenleving. En we probeerden een veilige haven te zijn. Toen vorig jaar het geweld in Afghanistan oplaaide boden we opnieuw onze hulp aan. In korte tijd kwam er een noodopvang in de Achtersluispolder. En weer boden vele Zaankanters zich aan om te helpen. Vorige week begon de oorlog in Oekraïne en de wereld ziet er opeens heel anders uit. Inmiddels hebben we de eerste mensen opgevangen. En laten we ons heel goed realiseren: dit is pas het begin. Wij zeggen massaal: wij willen geen oorlog. En tegelijkertijd laten we zien wat we wel willen. Van de politie die vrachtwagens met goederen vult, tot de brandweer die bluspakketten levert aan hun collega’s in Kiev. Ook U biedt uw hulp aan. U zamelt spullen in. U biedt woonruimte aan. U hangt de vlag van Oekraïne op. U laat zien wat we wel willen. Wij willen een wereld waar mensen klaar staan voor elkaar. Waar we samen om mensen in nood heen gaan staan. Waarin we kwetsbaren beschermen. Wij willen een wereld waarin we naast elkaar staan, waar we ook vandaan komen. Een wereld waarin we schouder aan schouder ons uitspreken tegen onrecht en staan voor vrede en vrijheid. Dank u wel.
