De Orkaan stamt nog uit de tijd van illegale vuren, op pannen slaan, eieren tegen ramen gooien (of de rotte exemplaren door de brievenbussen proppen), zeep op auto’s en ruiten smeren, het pikken van hout van de buur-stapel en achtervolgende veldwachters... Dit jaar hebben we niks kunnen ontdekken.

Is de luilak-traditie in alle stilte uitgedoofd, of hebben wij gewoon niet goed opgelet?

In 2019 startte gemeente Zaanstad met een uitsterfbeleid voor het oude feest. Vanaf vorig jaar worden er geen ontheffingen meer voor luilakvuren afgegeven. Marianne de Boer van Liberaal Zaanstad probeerde nog een lans te breken voor de traditie, maar de gemeente ontkende luilak te willen afschaffen:

“Wij hebben niet het feest Luilak afgeschaft. Wij hebben voor dit jaar gekozen om geen ontheffing meer te verlenen voor iets dat al niet mag, namelijk de luilak-vuren.”

Er zouden gesprekken gevoerd worden met organisatoren om na te gaan of dit jaar een ander besluit kon worden genomen. Of die gesprekken er zijn geweest weten we niet. Dat er geen vuren waren denken we wel te weten.

Wat we ook weten is dat het wegkwijnen van luilak niet ligt aan molenaars Tim Doeves, Matthijs Ero en Gerrit Admiraal. Zij zorgden er in alle vroegte gisteren weer voor dat de molens op Looielak werden gezet. Dit jaar met kleine takken, zonder manden en zeilen, maar dat kwam door de wind. Hun noeste arbeid werd na afloop met warme luilakbollen en duivekater beloond door het Zaanse Bakkertje.