We bekennen dat we niet altijd even streng vasthouden aan elke traditie, maar bij de dagen rond Pasen hoort de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach. Punt. 

Nou ja, bijna punt. We willen het toch wel graag uitleggen. Buiten het feit dat het een van de meest rakende muziekstukken van de wereld is, neemt het je aan de hand langs de lijdensweg van Jezus tot aan het kruis en daar voorbij.

En binnen dat meesterwerk is Erbarme dich, mein Gott, het hoogtepunt én dieptepunt waar iedereen naar smacht. Petrus, dat is een van de twaalf discipelen, verraad Jezus, terwijl hij onvoorwaardelijke trouw aan hem had beloofd. Een verschrikkelijk moment in de geschiedenis waarbij Bach een dramatisch droevige passage componeerde. Passend bij Goede Vrijdag waarop Jezus aan het kruis genageld wordt: een stuk, doordrenkt van spijt. Huilende, klagende, wanhopige muziek waarin je koppie onder kan gaan om met Pasen, drie dagen later, weer boven te komen om zijn opstanding te vieren. 

Om een lang verhaal niet te laten ontaarden in een lijdensweg: vanwege corona zal de Matthäus-Passion dit jaar niet klinken. En in eerste instantie setzten Wir uns mit Tränen nieder, todat Orkaanredacteur Merel Kan bedacht dat ze ‘nog wel een mannetje heeft’ dat het op de piano kan vertolken. 

Dat mannetje bleek haar eigen vader Wim Kan te zijn, en met enige dwang meldde hij zich vrijwillig bij Niels Busch van Cultureel Centrum Bullekerk om achter de vleugel plaats te nemen. Natuurlijk waren wij erbij om te filmen. Op de achtergrond zie je beeld dat we schoten van de COV Zaanstreek in de Oostzijderkerk. Van toen dat nog kon. 

PS. Normaal zingt Wim Kan in de COV Zaanstreek, en bezoeken we aansluitend The Blacksmith. Monter op naar volgende jaar!