Eigenlijk hadden we met een korte aankondiging willen volstaan, voorzien van de foto die helemaal onder dit artikel staat. Maar de foto’s die we bij het Gemeentearchief Zaanstad vonden waren te mooi om niet even bij stil te blijven staan.
Nostalgie. De foto boven werd genomen op 18 juli 1991 in De Blauwe Poort. We zien Gino Smit (twee maanden oud) met zijn ouders (denken we). De foto werd gemaakt door Ronald Peeters voor De Typhoon.
Bij het Gemeentearchief zijn nog veel meer foto’s te vinden: zwemmen bij de Noorderlaaik, de triatlon, Welcome to the Future, tennis, zeilen, wielrennen, bomenplanten, brandweeroefeningen, pannenkoeken, windsurfen…
Het 40-jarige feest wordt gevierd met kunst, wandelroutes, mountainbiken, vogelsafari, body workout, bezoek aan de Twiskemolen, stormbaan, live muziek bij Twiske Haven en Paviljoen, foto-tentoonstelling, klimmen, trail-avontuur, swimrun, volleybal… Hier het volledige programma van de Open Dag.
Door Piet Bakker. Informatie van website Twiske en van Gemeentearchief Zaanstad. Foto: De Orkaan.
De heer Potemans werd destijds door Floor met een kluitje in het riet gestuurd.....
1991, rond deze jaargang werkte ik voor de eigenaar van de blauwe poort als ijverkoper, met mijn eigen ijskraampje bij de blauwe poort en de avonturensoeelplaats, uit het hoofd rekenen en alleen contant betalen was het toen nog, leuke herinneringen aan die tijd, Hans, toen de uitbater gaf me nog een keer 25 gulden bovenop mijn salaris, niet gek voor een jongen van 16!👍
Dat moet dan Cor Smit.zijn, die voetbalde net als ik bij Sporting Noord, ik dacht hem al te herkennen en de achternaam van de zoon bevestigd dit.
Zaterdag, Een mooi programma. En een mooie afsluiting van mijn herinneringen aan het Twiske. In twee vorige afleveringen vertelde ik hoe "de Rimboe" zoals het in de Oostzaanse volksmond werd genoemd zachtjes aan veranderde in het Twiske. Nog geen volwaardig recreatiegebied in de jaren zeventig. Maar er werd al volop genoten van alles wat het Twiske te bieden had. Nogal ongereglementeerd en niet altijd binnen de kaders van de wet. Daar maakte de in de vorige aflevering de ten tonele gevoerde opzichter Pootemans al kennis mee. Mocht de confrontatie met de zich een ernstige doofheid veinzende Oostzaanse rijwielhersteller nog vreedzaam aflopen, de volgende ontmoeting met een ongebonden Oostzaner verliep minder rustig. Niet dat er doden of gewonden vielen, maar het imago van de brave handhaver liep wel een deukje op. In 1975 mochten we in Oostzaan een mooie zomer beleven. De eerste in vele jaren. De Stotersplas werd een druk bezocht zwemstrand. Maar met een boot, en helemaal met een speedboot mocht niet worden gevaren. Opzichter Pootemans zag het zomerse gebeuren met een tevreden gezicht aan tot dat er een heel grote en heel oude auto kwam aanrijden met een boottrailer, inclusief speedboot en buitenboordmotor groot model. De bedoeling van de gebruinde bestuurder was duidelijk. Even lekker scheuren met zijn bootje. Daar zou Pootemans een stokje voor steken en gaf in niet mis te verstane bewoordingen de speedbooter in spe te kennen dat varen met een motorboot absoluut niet mocht. Hierop zei de watersporter dat dat van hém wel mocht. Hij stapte uit en tilde zonder met een ooglid te knipperen het minstens 200 kg wegende vaartuig met beide handen aan de achterspiegel op en droeg het het water in. Verbijsterd door zo'n onbeschaamd staaltje krachtsvertoon besefte de goede man dat verdere discussie zinloos was. Zijn eerste kennismaking met de toen der tijd sterkste man van Oostzaan en omgeving was redelijk schokkend te noemen. Omdat de sterkste man in een andere zomer door de politie werd gezocht wegens een paar vergrijpen koos hij, net als de onderduikers in de oorlog, de Rimboe tot zijn woongebied. Iedereen wist waar hij huisde. Ook de politie. Maar hij was ongrijpbaar. de Zaanlander, nooit vies van een sappig interview, wijdde er een volle pagina aan. Dit onder de kop "Deze krukken pakken mij niet eens op krukken." Politie natuurlijk witheet maar uiteindelijk gaf de gezochte zich, zoals beloofd nadat de zomer voorbij was, aan. Een laatste criminele daad was het op een kwade nacht leegvissen van de Stotersplas door een koppel, naar zeggen Urker vissers. De snoekbaars was daarna nogal schaars. Het tot stand komen van het Twiske kan niet los worden gezien van de ontwikkeling van het Streekplan Waterland dat in 1972 zijn beslag moest krijgen. Zo 'n aangenomen streekplan ziet op de toekomst voor de komende vijftig jaar. Gedeputeerde Staten besloot daarom dat de Waterlanders volledig inspraak zouden krijgen in de planvorming. Overal werden inspraakgroepen opgericht en in Oostzaan werd dat de Open Werkgroep. Vanaf het begin was de Open Werkgroep gekant tegen een doorgaande toegangsweg die het Twiske aan de Zuidzijde zou binnenkomen en aan de Noorzijde zou verlaten. De watersportvereniging bepleitte een sluisje naar de Stotersplas. In andere inspraakgroepen werd de noodzaak van het al dan niet bebouwen van de Purmer bediscussieerd. Daar was men in meerderheid op tegen. En het Boogkanaal zag niemand zitten. Ook Gedeputeerde Staten niet. Uiteindelijk werd de doorgaande weg uit de plannen geschrapt. Het sluisje kwam er niet in en het Boogkanaal werd de noordring A10. Provinciale Staten besloot met één stem verschil dat de Purmer moest worden bebouwd. De inspraak beleefde gouden tijden. Er werd zowaar geluisterd. Het feit dat wijlen Gedeputeerde van der Knoop afdaalde naar het volk om in huiskamerbijeenkomsten mee te discussiëren en zijn oor te luisteren leggen? Kom daar tegenwoordig eens om. Voor ieder bij de inspraak van 1972 betrokken deelnemers werd wel duidelijk dat er een verschil is tussen inspraak en medezeggenschap. Veel van de insprekers zag je daarna terug in de lokale of regionale politiek. Na 1972 duurde het nog 12 jaar voor dat de officiële opening plaatsvond. Op de eerste hete dag van de zomer van 1984. Die duurde helaas maar één week en was al voorbij toen de schoolvakanties begonnen. Als de bestuurders van toen en de deelnemers aan de inspraak zaterdag aanwezig konden zijn bij het veertigjarig bestaan zouden zij dan, kijkend naar wat het Twisk nu is, de conclusie trekken dat het een geslaagd plan is? Als een van de twee nog in leven zijnde Open Werkgroepleden denk ik wel dat het antwoord "ja" zal zijn. Over het niet doorgaan van het Boogkanaal kan je van mening verschillen en als de Purmer toen al niet zou zijn volgebouwd zou dat binnenkort wel gebeuren. Ik fiets nog regelmatig een rondje Twiske en denk dan terug aan de ontstaansgeschiedenis. En al die mensen die ik in deze en vorige afleveringen ten tonele heb gevoerd. Zij zijn inmiddels allang overleden. Maar zij behoren onlosmakelijk tot de geschiedenis van wat ooit de Rimboe was en nu het Twiske is.
jammer dat ik er ivm vakantie niet bij kan zijn op 22 juni. ik heb mooie herinneringen aan het Twiske. was van 1982 tot 1989 leidinggevende van wsw bedrijven Waterland/ Schaalsmeer/ Amsterdamse bos. We schoffelden, toiletten schoonmaken, papier prikken, afvalbak legen, maaien. medewerkers in het Twiske toendertijd, Jan Evers, John Brouwer (uit pumerland, helaas overleden) Bert Oosterga, Dick Wals, Jan Beets, Hr Potemans.
Een paar weken geleden kwam ik Tineke Roos nog tegen in het Twiske. die ik nog ken van het Hemmeland.
wens jullie een mooie dag zaterdag en laten we zuinig zijn op dit mooie Twiske.
groet, Gé kuijk