De Tweede Wereldoorlog ligt 70 jaar achter ons. De Zaanse dichterskring, aangevuld met andere Zaanse schrijvers, liet zich inspireren door de verhalen achter de 28 Zaanse Oorlogsmonumenten.
Zij bundelden de gedichten onder de naam:
Voor Monumenten Spreken. Poëzie bij de 28 Zaanse oorlogsmonumenten
‘Om niet blind te zijn voor de toekomst.’
Scène 1:
Nu staan we hier. Een andere tijd. Delen bewondering voor hen die niet accepteerden wat ze zagen gebeuren. Daar alles voor gaven.
Totaal shot: Militairen strak in pak, knopen gepoetst, laten met militair vertoon het belang van vrede zien. Op de eerste rij zit een oude man. We zoomen in op zijn doorleefd gezicht en hij krijgt een flashback….. denkt aan zijn kameraden.
Scène 2:
Koene strijders schenken onverschrokken vuur aan het persoonsregister. En passant een paar toegesnelde moffen omleggend.
Maar nee… het was nooit als in de film.
Zij die iets deden zijn nu net zover als zij die het lieten gaan.
Uiteindelijk zijn we gelijk in de dood. Liggen met bleke gezichten leeg en niets te zijn.
Of gaan de “fouten” naar de hel?
De hel is de ondeelbaarheid van gerechtigheid.
Op de kade staan 8 te jonge soldaten met hun geweer op hem gericht.
Een jochie dat nog niks van de wereld weet maar hem toch had kunnen redden.
Eén geweer gevuld met losse flodder. Als God het echt had kunnen willen, de andere zeven ook.
Voor het laatst ziet hij daglicht. De blinddoek is dik. Geen puntje licht.
Het eindeloze duister.
gedicht bij monument Verzetsplantsoen, Zaandam
door Edwin Kleiss
