Soms lijkt de tijd op de Westzijde stil te hebben gestaan. De Doopsgezinde Kerk is er al sinds mensenheugenis, en dat geldt ook voor het pand waar vroeger dokter Tellegen woonde en zijn praktijk hield.
Ook het pand tussen deze twee panden lijkt nauwelijks veranderd. ‘Lijkt’, want dat pand heeft veel bestemmingen gehad: blikslager, sigarenboer, Vivo, modezaak, uitzendbureau, kleding-outlet en woon-accessoires. En dan hebben we er nog wel een paar vergeten.
De kleurenfoto hieronder (detail hierboven) komt uit het fotoalbum van Alexandra Blaes, haar vader nam de foto ergens in de jaren zeventig. Links de Vivo-winkel van Kremer, rechts de sigarenzaak van Buntsma.
Onderstaande foto uit het gemeentearchief (foto H. Los) is van daarvoor aan de reclames te zien, links van dit pand zit een assurantie-kantoor waar ook safe-loketten worden verhuurd. Rechts van de sigarenwinkel is de ingang van een rijwielstalling.
Hans Krijt stuurde twee foto’s, gemaakt door zijn vader Chris Krijt, van Wim Buntsma, eigenaar van de winkels in de tijd dat de foto’ werd genomen. Zijn zoon Co runde de sigarenwinkel volgens een reactie op Facebook. Op de eerste foto staat Wim voor de ingang van zijn kruidenierswinkel (VIVO) en op de rechter foto staat hij in de winkeldeur van de tabakswinkel:
“Het was voor mij altijd komisch, wanneer je een boodschap in beide winkels moest doen, want dan verscheen er vanachter het gordijn dat de huiskamer scheidde, dezelfde persoon als in de andere winkel, alsof er een tweeling die zaken dreef.”
Voor de tabakswinkel.
Op Facebook plaatste Martin Schaap vandaag een foto – de aanleiding tot dit verhaal – van deze hoek uit de jaren twintig. De winkel is een loodgieter, zinkwerker en leidekker. In het pand ernaast zit een boek- en kunsthandel. De foto komt uit zijn eigen collectie. Het is een oud glasnegatief dat hij via zijn computer bewerkt heeft.
In het gemeentearchief zit minstens één foto die nog ouder is: 1890. De loodgieter is nu alleen nog maar koper- en blikslager. Het pand ernaast is nog niet gebouwd, er zit nu nog het Zaanlandsch Nieuws- en Advertentieblad. Volgens andere informatie uit het gemeentearchief zou het pand uit 1906 stammen, dat zou dus ook eerder kunnen zijn.
In 1940 vermeldt het archief dat een winkel van Thesing in het pand gevestigd is.
In de jaren tachtig – na de sigaren en snoep – wordt boetiek Manouk in het pand gevestigd, en zal het de geschiedenis ingaan als het decor van de Zaanse Paskamermoord (1984).
In 1988 wordt het pand gerenoveerd door IJskens, dat wil zeggen grotendeels gesloopt en opnieuw opgebouwd. De karakteristieke voorgevel bleef gehandhaafd. Ernaast zat nu een foto-service, ook zat de Hifi-zaak van Van Ingen in dat pand. (fot0 gemeentearchief)
Na de verbouwing kwamen o.a. een uitzendbureau (foto 2008, Google Streetview) en kleding-out Price-less in het pand. Nu zit llofs op nummer 84.
Nooit verwacht ik de bazooka kauwgum automaat waar ik zo vaak een stuiver in mocht gooien ooit nog een keer op een foto zou terug zien. Eind jaren 50 en begin jaren 60 woonden we in bij mijn opa en oma Boering die in de woning boven slager Mul woonden. Ik ben in 1958 daar geboren en mocht later dus vaak een stripblaadje of snoep kopen bij Buntsma (altijd gedacht dat het Bunsma was) en kan de heer op de foto mij nog goed herinneren.
In de familie wordt nog gesproken over het feit dat mijn oma vaak nog even na sluitingstijd bij Buntsma achterom ging om alsnog een vergeten boodschap te halen, iets dat in die jaren voor heel gewoon werd gezien maar volgens mij door de familie Buntsma toch als vervelend moet zijn ervaren maar klant was toen nog echt koning.Bedankt dus voor deze foto's die mij even in gedachten terug brachten naar die heerlijke tijd van een geweldige jeugd op de Westzijde, Nils Teeuw
Wat leuk dat dit pand zo uitgelicht wordt. Het is onlosmakelijk met mijn jeugd verbonden.
Ik woonde aan het begin van de Botenmakersstraat en was de VIVO (Vrijwillige Inkoop- en Verkoop Organisatie) in de vijftiger jaren voor ons gezin het enige adres voor de dagelijkse boodschappen. De vaste klanten ontvingen een boekje waarin ze de gewenste boodschappen konden noteren en na inlevering kon dan op een later tijdstip de gevulde boodschappentas worden opgehaald. Veel artikelen, zoals suiker, werden los verkocht en afgewogen, zodat er volgens dit systeem niet langdurig gewacht hoefde te worden. Buntsma bestierde samen met zijn vrouw en dochter Gerda deze kruidenierszaak en tevens de aangrenzende tabakswinkel die beiden vanuit de huiskamer bereikbaar waren.
Belangrijk voor ons als kind, was de zij-etalage van de kruidenierswinkel, waar de dingen van vijf cent uitgestald lagen en waar je uren met jezelf stond te overleggen welke keuze er gemaakt moest worden. Helaas werd de opkomst van de zelfbedieningswinkels van Simon de Wit en Albert Heijn deze vorm van bedrijfsvoering fataal. Ik weet niet in welk jaar Buntsma deze winkels uiteindelijk gesloten heeft. Mijn vader heeft hem nog uitgebreid gefotografeerd in de deuropeningen van zijn beide winkels. Helaas blijkt het niet mogelijk om via dit reactie-veld deze foto's te plaatsen. Mocht er desgewenst belangstelling voor zijn, dan lees ik graag hoe deze alsnog gepubliceerd kunnen worden.
Hallo Hans, wij zijn erg geïnteresseerd in de die foto's en willen die graag bij dit artikel publiceren (met bronvermelding uiteraard). Ons mail-adres is deorkaan@gmail.com.
Wat een fijne reeks reeks gegevens over het pandje aan de Westzijde. Ik woonde jarenlang tussen Wijnkanspad en Herengracht. De trap (dubbele draai) die in 1988 uit het pandje Manouk werd verwijderd zit nu in Herengracht 16 (eigenlijk in het voormalige Wijnkanspad 7, de helft van het grote huis met 17e-eeuws skelet - met korbelen en al - aan het Wijnkanspad).
Toestemming om die trap op te halen kreeg ik na vriendelijk verzoeken van de doopsgezinde gemeente, bij monde van Wim Jonker, die het me telefonisch meldde met de lapidaire bewoordingen: 'Met Borst? De trap . is . goed. Succes ermee.'
En . . . waarom heet het Wijnkanspad Wijnkanspad? Ik kwam ergens tegen (misschien in het 'padboekje' van wijlen Wim Wester en andere Oud-West archiefonderzoekers) dat in 'pandje Manouk' ooit een herberg De wijnkan was gevestigd. Daartegenover lag een pad: het Wijnkanspad. Een eeuw of wat later hadden we misschien een Koperslagerspad zien ontstaan?