Vandaag de tweede bijdrage van Martin Rep. Hij schrijft over zijn Zaanse verleden, soms naar aanleiding van de actualiteit, maar deze keer met een meer persoonlijke invalshoek.

Zijn vader Tinus Rep – van Sigarenmagazijn Rep – overleed 25 jaar geleden.

Sigarenmagazijn Rep (“óók voor dames”) was gevestigd in de Meidoornstraat in Zaandam, in de “Uithoek” zoals dat toen genoemd werd.

Levensloop

Komende week is het 25 jaar geleden dat mijn vader Tinus Rep overleed. We zouden altijd nog een keertje gaan vissen.

Ik herinner me mijn vader vooral als sigarenwinkelier, maar hij was veel meer dan dat. ‘Sigarenmagazijn Rep’ aan de Meidoornstraat in Zaandam, zijn laatste onderneming, was zelfs maar kort een echte sigarenwinkel. Hij had een vooruitziende blik en het werd hem al snel duidelijk dat je voor het verkopen van sigaren, sigaretten, pijptabak, pruimtabak en vloeitjes binnenkort geen tabaksvergunning meer nodig zou hebben. Daarom ging hij zijn assortiment aanzienlijk uitbreiden en werd zijn zaak voor de hele Uithoek, het laatste stukje Zaandam vóór Oostzaan begon, een buurtwinkel waar van alles te koop was, ‘óók voor dames’, zoals zijn reclameslogan luidde.

Weerpadsloot
In 1967 ging hij met pensioen. Hij deed zijn sigarenwinkel van de hand en ging rentenieren in Castricum. Eindelijk kon hij zich aan zijn hobby’s wijden. Hij leerde bridgen en kweekte kleurkanaries, maar het liefst wijdde hij zich aan zijn oude hartstocht, de hengelsport.

Hij en ik zouden altijd nog een keertje gaan vissen.

Zelf heb ik maar een paar zomers gevist. Zo rond mijn negende legde ik mijn hengeltje geregeld in de Weerpadsloot, het water langs de P.J. Troelstralaan, vlak bij m’n ouderlijk huis aan de Meidoornstraat in Zaandam. Uit die sloot haalde ik af en toe een voorntje omhoog, dat had toegehapt in het balletje deeg dat ik aan het haakje had gehangen.

Waar mijn vader mee thuis kwam, dat was een ander verhaal. Af en toe stond hij ’s zomers voor dag en dauw op. Met een vriend reed hij dan naar een geheimzinnig oord dat het Braassemermeer heette, of de Westeinderplassen. In de loop van de ochtend kwam hij dan terug met een leefnet vol spartelende vissen, die hij in de gootsteen kieperde en vakkundig schoonmaakte. ’s Avonds rook het huis heerlijk naar gebakken vis. Ik hoorde verhalen over snoeken en andere monstervissen, die helaas net van het haakje gesprongen waren. Mijn vader beloofde me ook een keer mee te nemen, in de roeiboot, de Westeinderplassen op.

Mijn vader kocht een werphengel, een prachtig stuk vistuig waarmee je makkelijk de overkant van de breedste vaart of tocht kon bereiken. Soms mocht ik die gebruiken, maar vaak is dat niet gebeurd omdat ik het vissen al na een paar zomers voor gezien hield.

Lieslaarzen en oliejas
Toch bleef het verlangen naar die gezamenlijke visonderneming. Af en toe herinnerde ik hem eraan. Maar ja – ik woonde inmiddels een heel stuk verderop. Wij waren naar Amersfoort verhuisd en hadden twee kinderen gekregen. Mijn vader was na zijn pensionering in Castricum gaan wonen en woonde nu nota bene tegenover een visvijver. Ik stond wel eens met hem te praten terwijl hij zijn hengel uitlegde en de ene na de andere vis uit het water trok, de kat zat geduldig naast zijn opklapstoeltje te wachten. Het was toch wat anders dan als mannen onder elkaar samen, ’s morgens vroeg, desnoods met lieslaarzen en oliejas, de roeiboot in en het water op.

Als ik hem belde, of zomaar binnenviel in zijn woning in Castricum, kreeg ik vaak te horen dat hij aan ’t vissen was, ‘ergens aan het Noord-Hollands Kanaal’. Voor zijn 85ste verjaardag gaven wij hem nog de nieuwe hengel die op zijn verlanglijstje stond.

Het is er niet meer van gekomen. Het was zijn laatste verjaardag geweest. Tinus werd ziek – een leven lang roken gaat niet ongestraft voorbij. Zelfs op zijn sterfbed vroeg hij ons nog een sjekkie voor hem te draaien. Hij overleed op 85-jarige leeftijd, op 12 februari 1991.

Klik hier of op de foto om de levensloop van Tinus Rep online te bekijken.

Alle bijdragen van Martin Rep.