Deze en volgende week geen Zaanse bomen in onze serie Groene Superhelden. Maar we hebben een groen alternatief: met De Orkaan het Zaanse oerwoud in.
Op ontdekkingsreis in je eigen achtertuin. Gewapend met kompas, klamboe en klewang gaat De Orkaan op zoek naar de wildste stukken Zaanstreek.
Ver is het niet, maar wel ontoegankelijk en onbegaanbaar, en soms zelfs een beetje verboden. Geen uitje voor mietjes, watjes en Landallers. Wie het Jagersveld en het Twiske al doorkruist heeft, is niet voor één gat te vangen: slagbomen trotserend, tijgerend onder prikkeldraad en per kano als het moet.
Expeditie 1: Balkenhaven
In het uiterste hoek van de Balkenhaven, achter het complex North Sea Venue ligt een klein stukje rimboe. Er zijn wat paadjes te zien, geheel onontgonnen is het niet, maar voor een eerste expeditie daarom juist geschikt.
Het stukje grond werd een half jaar geleden actueel toen bekend werd dat de gemeente een intentieovereenkomst gesloten had met North Sea Venue (NSV) voor de ontwikkeling van een stadsstrand en misschien zelfs een jachthaven in het gebied. De plannen voor een stadstrand zijn overigens al ouder (afbeelding uit Noordhollands Dagblad, 15/11/2013).
Volgens de gemeente heeft “Zaanstad heeft al enkele jaren de wens om een stadstrand te realiseren langs de Zaan/het Noordzeekanaal.” In de bijgevoegde plannen over de ‘herontwikkeling van de kop Balkenhaven’ was een prachtige rimboe te zien. De plannen lijken overigens niet door te gaan. North Sea Venue ziet er weinig in.
Hoe kom je er? Per boot over het Noordzeekanaal is een optie. Anders proberen zover mogelijk de Hemkade of de weg richting North Sea Venue af te gaan.
Grappig om dit te lezen. Toen hier benoorden nog een balkenhaven van Bruynzeel was, was die "begrensd" door een rijtje eilandjes, waarvan het zuidwestelijkste en eerste een beetje het model van een boemerang had. Daar had de Botenclub van Bruynzeel medewerkers zijn domicilie. Er stond een soort van behuizing voor de regenachtige weekenddagen en er was vanzelfsprekend een steiger met meerpalen, waaraan de boten van de leden lagen. Mijn vader had een rode motorboot, Czipra genaamd. Men kon het eilandje bereiken per roeiboot vanaf de landtong, die nu dus deels in rimboe veranderd is. Zuinig zijn op die rimboe, zou ik zeggen, want er is in het hele gewest Holland (ooit vernoemd naar het "holtland" dat hier ooit geweest zijn moet, getuige plaatsnamen als b.v. Schellingwoude of Aartswoud) relatief nog maar zo heel weinig geboomte over.