“De Zaan mist het blauwe van de Donau, en toch bezing ik haar hier fier. Want ach, wie neemt het als hij jong is zo nauw. Oh Zaan, mijn jeugd, oh Zaan, mijn lievelingsrivier.”

Freek de Jonge bezong gisteren bij MidzomerZaan zijn vrouw Hella, zijn moeder, zijn vader, zijn opa en ook De Zaan. Hij leek onvermoeibaar.

Als wij een recensie zouden moeten geven dan luidt deze: Zaanse wereldklasse.

Maar liever laten wij je kijken naar zijn lofzang op onze rivier.