Het pleidooi voor een stadsverslaggever in De Orkaan van afgelopen week verdient meer bijval dan het in de lezersreacties kreeg.
Misschien bewijst het gebrek aan enthousiasme wel hoezeer `de luis in de pels’ in de vergetelheid is geraakt. Een doorgewinterde journalist prikt door mooie voorlichtingspraatjes heen, en knaagt alle dagen aan de wortels van het kwaad.
Vandaar mijn bijval; dit keer in de vorm van een rijm in plaats van een column.
De Wortel van het kwaad
Ach jij wortel van verlangen
Om te schrappen elk kritisch woord
En het daarna te vervangen
Voor een zinderend akkoordLiefst behield ik ‘t hemels zoet
En waste al het zwart
Dat mij zo proeven doet
Van aardse zinnensmartWat gewist is blijft toch knagen
knelt , wringt en verdringt
doet nieuwe tekst vervagen
verkleurt de zwartste inkt(Wortel en ui zonder kaan
Blijven gewoon wat ze zijn
Maar als ze samengaan
Smaken ze bijzonder fijn)
Goed en Kwaad hadden een affaire enfin, ze hadden iets met elkaar Dat was niet naar de zin der families dat is wel zonneklaar De hele zaak zette bij de familie Goed kwaad bloed Maar ze konden omwille van hun aard niets veranderen dat wisten ze goed De familie Kwaad was behoorlijk ten einde raad Ze tierden en ze vloekten onbedaard zij wilden het beëindigen, dat was hun aard Maar juffrouw Goed was zo gelukkig en Kwaad voor 't eerst eens niet nukkig Ze liepen samen hand in hand tot scha en schande van hun hele familieband Uit protest ging Goed de slechte weg op en Kwaad die volgde haar Hoe deze affaire af zou lopen wist echt niemand van die beiden daar Ach wat, ze leven nu reeds samen al meer dan eeuwenlang Af en toe wordt Goed wat slechter en Kwaad heeft ook wel eens wat afgang Het zijn vrije keuzes Ze moeten weten wat ze doen Misschien door Goed te lieven Houdt Kwaad uiteindelijk zijn fatsoen.
Wat in proza niet lukt slaagt soms op rijm