Hard ingrijpen in Poelenburg? Een vriendelijke aanpak? Het college wil allebei, de partijen in de raad buitelden over elkaar heen om het plan aan te vallen, af te zwakken, aan te passen, de hemel in te prijzen, of nog harder of minder hard te maken.

Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het gaat om hoe concreet, hoe meetbaar en hoe effectief die plannen zijn.

De voorspelbaarheid van de bijdragen was angstaanjagend. De VVD wil keihard ingrijpen, de SP wilde minder armoede, DZ was de enige die altijd al geweten had dat het mis ging in Poelenburg, de PvdA vroeg waarom ze dan nooit eerder van zich hadden laten weten… etc. etc.

De problemen zijn concreet: illegale onderhuur, criminaliteit, schooluitval, werkloosheid, taalachterstand, overlast, zwerfvuil. De bevolkingssamenstelling laat een disproportioneel aandeel van allochtonen zien. De woningvoorraad bevat relatief veel sociale huurwoningen.

Poelenburg is een achterstandswijk die steeds verder achterop raakt als er niks gebeurt.

Heilige huisjes en stokpaardjes

Ingrijpen in de woningverdeling en uitkeringen zijn heilige huisjes voor SP, ROSA en GL. Waar moeten bijstandstrekkers dan wonen? Geen dure huizen bouwen! Niet korten op uitkering! Geen verplichte taallessen. Afblijven van de vrije woningtoewijzing. Hard ingrijpen is het stokpaardje van rechts. Keihard! Maar hoe concreet en effectief is dat dan?

Veel ketelmuziek en praatjes voor de bühne, de partijen in de raad waren gisteravond vooral met zichzelf en elkaar bezig.

In een moment van onverwachte helderheid verzuchtte PvdA-fractievoorzitter Songul Mutluer dat “slopen en nieuwbouw” de beste remedie zou zijn. Maar dat gaat dus niet lukken. Wat dan wel?

Eerder sprak de raad “in beslotenheid” over de aanpak van criminaliteit. “In beslotenheid” betekent dus geheim. Maar waarom in het geniep?

Concreet meten

Wat is daar concreet afgesproken? Wat zijn de concrete plannen in actieplan Poelenburg?

  1. Hoeveel criminelen en overlastplegers worden er in 2017 opgepakt?
  2. Hoeveel HALT-straffen zijn uitgedeeld?
  3. Hoe vaak zijn zaken doorgeleid naar het OM?
  4. Hoeveel onderverhuurders zijn gevonden en uit hun huis gezet?
  5. Hoeveel mensen zijn van een uitkering naar (vrijwilligers)werk geleid?
  6. Hoeveel kinderen hebben gebruik gemaakt van een voorschools traject?
  7. Hoeveel extra leden hebben de sportclubs kunnen noteren?
  8. Hoeveel taalcursisten zijn er ingeschreven en hoeveel diploma’s uitgedeeld?
  9. Hoeveel uitkeringen zijn gestaakt? Waarom en met welk resultaat?
  10. Hoeveel meldingen van zwerfvuil zijn er geweest?
  11. Hoe heeft de schooluitval zich ontwikkeld?
  12. Hoe heeft de diversiteit van de bevolking zich ontwikkeld?
  13. Hoe ver zijn de woningbouwplannen van Poelenburg-Oost gevorderd?

O ja, en alles met een nette 0-meting zodat we weten of er in 2017 beter is gepresteerd dan in 2015 en 2016.

De voortekenen zijn niet erg hoopvol. Wethouder Jeroen Olfhof maakte al terugtrekkende bewegingen bij de presentatie van het plan, het zou allemaal niet meteen zichtbaar zijn in de statistieken.

Dat heeft Olthof mis. Het is prima te meten. Ons voorstel is om over een jaar – dus een paar weken voor de verkiezingen van 2018 – bij elkaar te komen en naar de cijfers te kijken.

Voor de Poelenburger maakt het overigens niks uit of de problemen opgelost worden door straathoekwerkers, politieagenten, vuilnisophalers of wijkmanagers. Als het maar gebeurt.